Rozdanie 7.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ A J 9 3 ♥ 9 8 4 ♦ J 4 ♣ Q 7 6 3
♠ Q 7 5 2 ♥ J 6 ♦ K Q 7 6 2 ♣ K 10		♠ 10 ♥ A Q 5 3 2 ♦ A 9 8 ♣ A J 8 5
	♠ K 8 6 4 ♥ K 10 7 ♦ 10 5 3 ♣ 9 4 2

W tym rozdaniu po pasie S z kartą W także większość spasuje. Spasuje także i N a E zacznie 1♥. S spasuje, W odpowie 1♠ i po pasie N E zgłosi trefle. W wskaże górę pasa i zatrzymania karowe przez 2BA. Jeżeli teraz E zalicytuje sztampowe 3BA, to licytacja na tym się zakończy:  

Taka pewnie będzie licytacja na większości stołów.

Po tej licytacji N nie ma łatwego wistu. Jeżeli wyjdzie w karo, a rozgrywający zagra prozaicznie na impas kierowy, to S po wzięciu na króla zagra w piki i obrona może odebrać cztery lewy w tym kolorze, kładąc bez jednej. Podobnie może być po ataku w kiery, chociaż rozgrywający może pobić asem, aby nie dopuścić S do ręki i próbować trafiać damę trefl…

Jeżeli N wyjdzie w piki, S pobije królem i odwróci, a N po wzięciu na ♠9 odejdzie zapewne w kiery i znów rozgrywający musi trafiać rozgrywkę.

Jeżeli po 2BA E zalicytuje 3♦ – akceptacja inwitu i opis ręki – układ 1534 – to W zalicytuje zapewne 5♦, na które oddaje się tylko pika i kiera.

Tam, gdzie W z tymi nie nadzwyczajnymi, oględnie mówiąc, 11 PC otworzy 1♦, to E na pewno będzie próbował szlemika, ale jeżeli licytacja rozwinie się w miarę naukowo, sprawdzi, że do oddania jest pik a otwierający nie ma króla ani singla kier i będzie miał szanse zatrzymać się w 5♦:

2♣ – czwarty kolor;
2BA – zatrzymanie treflowe;
3♦ – uzgodnienie koloru z aspiracjami;
3BA – minimum;
4♦ – „jednak pogadajmy”;
5♣ – cue bid, brak cue bidu w kolorze starszym.