Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

Rozdanie 12 Rozd. W, po partii: NS	♠ AK2 ♥ AQJ6 ♦ KQ2 ♣ A73
♠ 93 ♥ KT732 ♦ 96 ♣ KQ64		♠ J854 ♥ 85 ♦ T84 ♣ T852
	♠ QT76 ♥ 94 ♦ AJ753 ♣ J9

Nasz System:

¹ naturalne: 4♠–5⁺♦ albo 5⁺♠–4⁺♦, karta silna albo poszukiwanie innej gry niż bezatutowa (pikowej, gdy S ma pięć kart w tym kolorze)

² trzy piki

³ bez nadwyżek

⁴ naturalny inwit szlemikowy

⁵ pięć kar, warunkowe przyjęcie inwitu partnera (na jego ewentualne 5BA S spasuje)

⁶ z nastawieniem na 6BA, jako że gra toczy się w turnieju na maksy

Wspólny Język:

¹ odwrotka

² 7–10 PC, tylko cztery piki

³ przejściowe

⁴ naturalne, 4⁺♦

⁵ naturalny inwit szlemikowy

⁶ pięć kar, warunkowe przyjęcie inwitu partnera (na jego ewentualne 5BA S spasuje); niezłe 8 PC, a także ♠10 oraz – przede wszystkim – pięć kar upoważniają do takiej właśnie reakcji na zaproszenie partnera

⁷ z nastawieniem na 6BA, jako że gra toczy się w turnieju na maksy

Kara e-N-a jest potężna, przeto po półpozytywnej odpowiedzi partnera na pewno powinien on zainwitować grę premiową. A S przyjąć ją warunkowo, wskazując przy tym, że w karach posiada longera pięciokartowego. W sumie wyjdzie z tego szlemik graniczny, wymagający udanego impasu kierowego oraz – przynajmniej w przypadku gry w kara – by ten ostatni kolor nie podzielił się 5–0 (4%). Szlemik w bez atu jest zatem lepszy od karowego o tyle, że w tym ostatnim wypadku rozgrywającego może jeszcze uratować przyjazna konfiguracja w pikach; weźmie wówczas cztery kara, cztery piki, trefla oraz trzy kiery. Szlemik w kara góruje z kolei nad alternatywną grą w bez atu tym, iż po oczywistym wiście treflowym oraz w przypadku niepowodzenia w kierach może się zdarzyć, że przy tej ostatniej grze wpadka będzie wyższa. W autentycznym rozdaniu impas ♥K wychodzi, zdobycie 12 wziątek będzie zatem banalne. Podobnie powinno być z trzynastoma, i to bez konieczności impasowania ♠W, w końcówce obrońca W stanie bowiem w prostym kierowo-treflowym przymusie. Z technicznego punktu widzenia będzie to nawet przymus podwójny: kierowo-treflowy przeciwko W oraz kierowo-pikowy przeciwko E. Kluczowa końcówka będzie bowiem wyglądała tak (hipotetyczne):

Ze stołu zostałaby zagrana ♦7 i rozgrywający wziąłby 13 lew nawet wówczas, gdyby obaj przeciwnicy trzymali kiery [ściśle: czwartą rundę tego koloru (co przy aktualnej konfiguracji kierowej w rękach NS jest teoretycznie niemożliwe), ♥K zawsze bowiem musiałby być u W; groźbą do przymusu jest ♥6 w ręce e-N-a, czyli reprezentantka czwartej rundy tego koloru].

W protokole rozdania powinny dominować szlemikowe 1470 oraz 1390 dla NS, trafią się w nim też jednak na pewno wielkoszlemowe 2220 (minimaksowe) i 2140, a także tylko końcówkowe 720 dla tej strony.

Minimaks teoretyczny: 7BA(NS), 13 lew; 2220 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 13 (NS);

♥ – 10(NS);

♠ – 13 (NS);

BA – 13(NS).