Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ K6 ♥ A87643 ♦ AT762 ♣
♠ A4 ♥ KJT52 ♦ Q ♣ AT752		♠ Q732 ♥ 9 ♦ K85 ♣ KJ864
	♠ JT985 ♥ Q ♦ J943 ♣ Q93

¹ otwarcie padło w kolor sześciokartowy e-N-a, zatem – chcąc nie chcąc – musi on po nim spasować

² silny inwit z długim fitem treflowym

³ za pasem przemawia spalona ♦D oraz niedobre wartości w kierach, kolorze bardzo prawdopodobnej krótkości w ręce partnera; za dołożeniem 5♣ – układ 5–5 oraz przyzwoite, górne honory

Proszę zauważyć, że w odkryte karty końcówka w trefle jest tu bardzo przyzwoitym kontraktem: na ogół rozgrywający zdąży wyrzucić na ♦K pika i ograniczyć swoje przegrywające do ♦A oraz kiera. Teraz jednak tak się raczej nie stanie, przeciwko treflowej grze W N zaatakuje bowiem na pewno ♦A – i po obejrzeniu dziadka znajdzie jedyną kładącą kontynuację ♥A i kierem (!). Nawet jeśli rozgrywający przebije drugą lewę kierową ♣K na stole i będzie kontynuował stamtąd ♣W – na impas, to obrońca S pobije go rzecz jasna ♣D. W poprawi w ręce ♣A, a N nie dołoży do koloru, rozgrywający nie będzie jednak dysponował szybkim dojściem do stołu, aby wyimpasować przeciwnikowi z prawej ♣9. Będzie zatem musiał oddać jeszcze wziątkę atutową i na swój kontrakt 5♣ polegnie bez jednej. Możemy się jednak spodziewać, że w turniejowym protokole tego rozdania dominować będą wpisy w wysokości 130 dla WE, znajdą się w nim też jednak na pewno – i to wcale nie tak rzadko – wpadkowe 50 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 4♦(NS) z kontrą, 9 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 9 (NS);

♥ – 7 (W!);

♠ – 6 (NS,WE!);

BA – 8 (WE!).