Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 20 Rozd. W, po partii: obie	♠ T ♥ A952 ♦ T76 ♣ K9642
♠ KQJ983 ♥ Q43 ♦ 542 ♣ Q		♠ 652 ♥ KJ6 ♦ AKJ8 ♣ J87
	♠ A74 ♥ T87 ♦ Q93 ♣ AT53

¹ naturalne słabe dwa

albo:

¹ naturalne słabe dwa

² pytanie o singletona

³ singleton treflowy

⁴ taka krótkość bardzo graczowi E pasuje

¹ multi

² do koloru partnera

³ piki

albo:

¹ multi

² inwit do końcówki w partnerowy kolor starszy

Wiele zależy tu od ustaleń i stylu gry pary WE, przede wszystkim, z jakimi minimalnymi, średnimi i maksymalnymi kartami możliwe jest otwarcie słabymi dwoma czy 2♦ multi, oczywiście w konkretnych założeniach. Jeżeli jest to czysty blok czy przede wszystkim blok, E nie powinien wywoływać wilka z lasu, tylko spasować na naturalne 2♠ bądź powiedzieć 2♥ po otwarciu 2♦ multi i spasować na korektę partnera na 2♠. Jeśli zaś w założeniach popartyjnych może to być otwarcie całkiem solidne, E powinien w ten czy inny sposób końcówkę zainwitować. W sekwencji pierwszej może jedynie zapytać partnera o singletona i po wskazaniu przezeń krótkości treflowej, w oparciu o wyłączenie w tym kolorze, zapowiedzieć 4♠. W sekwencji drugiej E ma do swojej dyspozycji konwencyjny inwit 3♦, natomiast w przypadku jego braku, może zapytać 2BA o jakość otwarcia – i po wskazaniu przez otwierającego góry (na pikach) zalicytować końcówkę (w ten kolor).

Często żadna z powyższych dróg nie da jednak odpowiadającemu pewności, czy grać końcówkę, czy hamować na szczeblu trzech. Nierzadko bowiem o tym, czy dograna będzie kontraktem prawidłowym, zadecyduje nie tyle ewentualna nadwyżka honorowa (choć prawie zawsze będzie ona potrzebna), co jej zawartość. I tak w aktualnym rozdaniu los kontraktu 4♠ zależy w zasadzie wyłącznie od impasu karowego. A że ♦D nie stoi, można wziąć tylko dziewięć lew. Z kolei ♣D w ręce W jest zupełnie bezwartościowa. Inna sprawa, iż gdyby zamiast niej W miał kluczową ♦D, najprawdopodobniej otworzyłby 1♠.

W protokole rozdania możemy się zatem spodziewać przede wszystkim minimaksowych 140 dla WE, ale też na pewno wpadkowych 100 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 3♠(WE), 9 lew, 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 7 (NS);

♠ – 9 (WE);

BA – 7 (NS).