Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ K 3 ♥ K 9 8 4 ♦ A J 9 6 5 2 ♣ 6
♠ A 7 4 ♥ J 5 3 ♦ 10 8 3 ♣ 10 9 5 3		♠ Q 10 5 ♥ A 10 7 6 ♦ K 7 4 ♣ K J 4
	♠ J 9 8 6 2 ♥ Q 2 ♦ Q ♣ A Q 8 7 2

¹wilkosz

²do koloru partnera

³piki i młodszy

¹podlimitowa dwukolorówka piki i młodszy

W tym rozdaniu większość zawodników S otworzy dwukolorówką i licytacja wygaśnie na rozgrywanych przez nich 2♠. Przeciwko tej grze W wyjdzie karem albo treflem i S będzie już nawet w stanie zrobić nadróbkę. Najłatwiej będzie po treflowym, po karowym rozgrywający będzie zaś musiał zabić na stole asem, zaimpasować trefle damą w ręce (przynajmniej jeśli będzie dążył do zrobienia nadróbki), a potem przebić w dziadku dwa trefle, a w ręce dwa kara. Weźmie też kiera, a pozostałe w ręce ♠W 9 8 powinny mu zapewnić dziewiątą wziątkę. Oczywiście, jeśli jednak nie zrobi w treflach dosyć niebezpiecznego impasu (po nieudaniu się tego manewru broniący połączą mu bowiem dwukrotnie atuty), nadróbki nie zdobędzie. Gwoli ścisłości, dziewiątej lewy bezwarunkowo pozbawiłby e-S-a jedynie – albo atak ♠A i pikiem, albo wist blotką kierową, który E pobiłby asem, po czym obrońcy zagrali ♠A i pikiem…

W turniejowym protokole rozdania górować winny minimaksowe 110 dla NS, znajdą się w nim jednak i nadróbkowe 140 dla tej strony.

Minimaks teoretyczny: 3♦(NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 7 (NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (NS).