Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ 9 8 4 ♥ J 3 ♦ A Q 8 7 ♣ Q 10 7 6
♠ K 10 ♥ A 8 4 ♦ 9 6 4 3 2 ♣ J 9 2		♠ A 7 ♥ K Q 10 2 ♦ K J 10 ♣ 8 5 4 3
	♠ Q J 6 5 3 2 ♥ 9 7 6 5 ♦ 5 ♣ A K

¹według dzisiejszych kryteriów (nie tyle nawet teoretycznych, co dokumentowanych turniejową praktyką) karta zbyt silna na otwarcie słabymi 2♠ czy 2♦ multi, zwłaszcza w założeniach korzystnych

²blokujące

Najpopularniejszym kontraktem będą w tym rozdaniu pikowe częściówki strony NS, na ogół na szczeblu trzech. Przeciwko 3♠(S) W wyjdzie w karo. Rozgrywający zabije ♦A na stole, po czym będzie musiał rozpocząć od odblokowania ♣A K, aby przygotować wyrzutkę kiera na ♣D. Następnie zagra w kiery i – dzięki podziałowi atutów 2–2 – będzie mógł przebić na stole kiera, a ostatniej karty tego koloru z ręki pozbyć się na ♣D. Odda przeto tylko po dwie lewy w każdym z kolorów starszych.

Proszę zauważyć, iż gdyby rozgrywający zaczął w drugiej lewie od kierów, musiałby już zostać na 3♠ położony. Obrońcy wzięliby bowiem kiera, zagrali dwa razy w atu, a potem jeszcze dwa razy w kiery, zmuszając przeciwnika do przebicia ostatniej z tych lew na stole. Trefle byłyby w tym momencie zablokowane, więc gracz S zostałby z jeszcze jednym przegrywającym kierem w ręce.

W protokole rozdania znajdą się przede wszystkim minimaksowe 140 dla NS.

Minimaks teoretyczny:  3♠(NS), 9 lew;  140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 9 (NS);

BA – 8(WE).