Rozdanie 4.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ A Q J 10 8 ♥ 9 3 ♦ A 7 3 ♣ 10 5 3
♠ 6 4 ♥ 4 ♦ J 9 8 2 ♣ A K 8 7 6 4		♠ 3 2 ♥ J 10 7 5 ♦ Q 10 6 5 4 ♣ Q 2
	♠ K 9 7 5 ♥ A K Q 8 6 2 ♦ K ♣ J 9

Nie spodziewam się zobaczyć w protokole zbyt wielu zapisów różnych od tych za końcówkę pikową graną przez zawodnika N. Ilość lew zależy natomiast od pierwszego wistu. 

Jeśli E położy przed sobą damę trefl obrona weźmie dwie pierwsze lewy. Wyjście w inny kolor spowoduje, że N nie odda żadnej lewy. Pół maksa różnicy...

Myślę jednak, że S po otwarciu partnera będzie przymierzał się do szlemika i słaby punkt linii NS czyli trefle zostanie zdemaskowany.

W rozdaniu będzie triumfowała zasada kamuflażu czyli coś w tym stylu:

(1) „Polskie 2♣” - forsing do końcówki – naturalny lub z fitem pik.

(2) Zachęta szlemikowa.

(3) Absolutne minimum. N raczej nie powinien tak licytować bo jego 11 PC to przecież dwie wartości i znakomite atuty. Zwycięzców jednak się nie sądzi.

Rebid 2♣ nie jest tu czymś zupełnie nagannym gdyż zgłaszanie kierów w celu znalezienia koloru do gry nie ma większego sensu. Przecież kolor, po otwarciu partnera 1♠, już mamy! Obranie tak pokrętnej drogi w licytacji może zmylić E do tego stopnia, że nie znajdzie on optymalnego wistu.

Oczywiście przytoczona przeze mnie powyżej akcja to nie jest przykład rzetelnej gry w brydża.