Rozdanie 31.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ 5 ♥ J 10 8 4 ♦ 7 4 ♣ K 10 9 6 5 3
♠ A J 9 8 6 4 ♥ K Q 9 ♦ 10 2 ♣ 8 7		♠ 10 7 2 ♥ 7 5 3 2 ♦ A K J 8 ♣ Q J
	♠ K Q 3 ♥ A 6 ♦ Q 9 6 5 3 ♣ A 4 2

Kolejne rozdanie, w którym trzeba podejmować decyzje praktycznie losowe.

S otwiera 1BA, a W nie opiera się pokusie pokazania swojego sześciokartu pikowego i, w zależności od stosowanego przez EW systemu, zgłasza 2♦ (jeden kolor starszy) lub naturalne 2♠.

Kolej na N, który jest zbyt słaby by próbować wprowadzić na arenę kolor kierowy gdyż kontra wywoławcza w tej pozycji licytacyjnej informuje o sile 7+ PC. Z takim składem nie można jednak odpuścić rozdania i N powinien zastosować konwencję Lebensohl czyli zgłosić 2BA. Partner zobowiązany jest zalicytować 3♣, na które N spasuje.

W rozdaniu tym tak miło i fajnie jednak nie będzie gdyż E z pewnością zabierze głos w licytacji popierając partnera. W zależności od systemu pary EW będzie to albo prozaiczne 3♠ (po wejściu 2♠) albo 3♥ znaczące „Spasuj lub skoryguj” (po wejściu 2♦).

Odzywka 3♠ dojdzie do gracza N, który stanie przed bardzo trudną decyzją. Spasować czy zgłosić cztery trefle? Sensownych przesłanek przemawiających za którąkolwiek z tych odzywek nie ma żadnych więc znowu musimy zaufać naszej intuicji i doświadczeniu.

W rozdaniu wygrywa PAS i wist kierowy. Partner zabije asem i odwróci w ten kolor, a potem dojdzie do N królem treflowym i weźmie kładącą lewę przebijając kiera.

Po alternatywnym wiście w karo W może już wygrać 3♠. Bije asem i gra blotkę atu z zamiarem położenia z ręki waleta. Jeżeli S podłoży honor sprawa jest bardzo prosta bowiem dziesiątka z siódemką w pikach w stole stanowi drugie dojście do dziadka potrzebne do dwukrotnego podegrania kierów. Lepiej więc mariaża atutowego nie podkładać. Teraz jednak jedyną realną szansą jest zastanie w ręce S drugiego asa kier i jeśli rozgrywający ją dostrzeże to wpisze sobie 140.

Symetryczna pozycja rozgrywkowo – obronna wytwarza się w sytuacji gdy po asie karo W wyjdzie ze stołu siódemką/dziesiątką pik. Wtedy przepuszczenie tej karty daje komfort rozgrywkowy, a wbicie się honorem zmusza do zagrania na drugiego asa kier.

Zgłoszenie przez N 4♣ zakończy licytację i rozgrywający przegra ten kontrakt bez jednej za 100. Nie sądzę bowiem by E znalazł w sobie tyle odwagi by częściówkę przeciwników skontrować.

Tak więc w protokole będą pojawiały się następujące zapisy:

50 dla NS za 3♠ bez jednej,

100 dla EW za 4♣ bez jednej,

140 dla EW za 3♠ swoje.

Oraz znacznie rzadziej:

100 dla NS za 3♠ z kontrą bez jednej,

200 dla EW za 4♣ z kontrą bez jednej.

I ekstremalne:

130 dla NS za 4♣ swoje,

530 dla EW za 3♠ z kontrą swoje.