Rozdanie 29.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ Q 7 6 2 ♥ 9 8 5 4 3 ♦ A 8 ♣ Q 10
♠ A 9 8 5 4 ♥ A K 6 2 ♦ K 5 ♣ 9 7		♠ K J 10 ♥ Q 10 ♦ 9 7 6 2 ♣ K 8 4 2
	♠ 3 ♥ J 7 ♦ Q J 10 4 3 ♣ A J 6 5 3

 Zamieńmy ręce N i S, a zobaczymy jak wspaniale gra się w piki na linii EW. Rzeczywistość jest jednak inna, a właściwie odwrotna, i każda próba zrealizowania kontraktu wyższego niż 2♠ skończyć się musi niepowodzeniem.

 Być może w licytacji jednostronnej byłyby szanse na wyhamowanie w dwóch pikach, ale S z całą pewnością rozpocznie licytację na trzeciej ręce.

 Jeśli otworzy 2BA – słabą dwukolorówką na młodszych, para EW musi wykazać się bardzo dobrą oceną sytuacji, a wtedy ma szansę na znakomity wynik.

 Co powinien zalicytować W po otwarciu 2BA? Standardowe rozwiązanie wygląda tak:

 - Kontra - wywoławcza lub objaśniająca, jeśli silna, to raczej bez układu 5-5 w starszych,

- 3♣ – kolory starsze z przewagą kierów,

- 3♦ – kolory starsze równe lub przewaga pików.

- 3♥/♠ – naturalne, w zasadzie z szóstki+.

- 4♣ – silna dwukolorówka na kierach i pikach.

- 4♦ – to samo, ale piki dłuższe czyli układ 6-5 lub 7-5.

 W myśl powyższych ustaleń karta W kwalifikuje się do wejścia 3♦. Wtedy E zgłosi 3♠ i na tym licytacja powinna się zakończyć.

 Jeśli jednak przyjrzymy się karcie W bardziej wnikliwie, to możemy dojść do wniosku, że można również 2BA skontrować, a nie zgłaszać 3♦. Ręka W jest w gruncie rzeczy zrównoważona i może lepiej pokazać siłę, a nie układ, który wcale nie jest nadzwyczajny.

 Po takim początku EW mają szansę na skontrowanie gry przeciwników. NS muszą leżeć na dowolny kontrakt grany na wysokości trzech, a +200 będzie dla EW zapisem zbliżonym do maksymalnego. To jednak bardzo trudny brydż i naprawdę niewielu parom EW uda się tak zagrać.

 Po trzecioręcznym otwarciu 1♦ EW mogą zatrzymać się w dwóch pikach i wziąć 110. To też da EW wysoką notę. Poza tym N ma możliwość zawistowania asem karo, a wtedy będzie jeszcze lepiej.