Rozdanie 10.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ A 9 7 5 ♥ 9 5 ♦ K Q J 3 2 ♣ 3 2
♠ Q 4 3 ♥ 7 6 2 ♦ A 7 5 ♣ J 10 8 7		♠ K 10 2 ♥ K Q J 4 ♦ 10 9 4 ♣ Q 9 4
	♠ J 8 6 ♥ A 10 8 3 ♦ 8 6 ♣ A K 6 5

W tym rozdaniu znów wiele zależy od stylu gry. Czy ręka E – 11 PC, co prawda z dziesiątkami, ale bez asa, w układzie 4333, to popartyjne otwarcie? Moim zdaniem nie, ale na pewno wielu graczy E otworzy. Po pasie E, S otworzy 1♣ i WE już raczej nie zabiorą głosu w licytacji. N odpowie 1♠ (10 PC to za mało na 2♦, które przesądza końcówkę), S zalicytuje 1BA. I co teraz z kartą N? Wydaje się, że mimo tylko 10 PC, jakość koloru karowego uzasadnia inwit, zwłaszcza po partii. Jeżeli nie gra się żadnymi konwencjami, to N skazany jest na 2BA, po którym licytacja zgaśnie. 

Bez ataku pikowego kontrakt zostanie wygrany dzięki podziałowi kar 3-3. 

Przy stosowaniu konwencji Magister z ręką N też jesteśmy skazani na inwit 2BA, natomiast używając Podwójnego magistra (Double Checkback) można wskazać rękę inwitującą (10-11) PC w układzie 4♠ i 5+♦:

2♣ – sign off (do 9,10 PC) z 5+♦ lub ♣ lub dowolny inwit (poza zrównoważonym z 4 pikami);

2♦ – automat;

3♦ – inwit w układzie 4♠ i 5+♦

S nie ma cienia przyjęcia inwitu, powinien spasować i ten kontrakt jest wart 110 dla NS.

Jeżeli E otworzy, para WE może znaleźć się w tarapatach, jeżeli W po kontrze wywoławczej S uzna, że na 7 PC bez starszej czwórki trzeba powiedzieć 1BA. N ma oczywistą kontrę i WE pewnie będą się ratować kontraktem 2♣ z kontrą, który kosztuje około 500, chociaż z pomocą obrony można wykpić się i za 200.

Jeżeli W spasuje po kontrze, można oczekiwać, że NS zagrają częściówkę karową:

1♠ – 7+PC, 4+♠; w polskim stylu po kontrze wywoławczej na 1♣ stosujemy sztuczny negat 1♦ (do 6 PC w układzie dowolnym), więc 1♠ gwarantuje 7 PC i w zasadzie powinno forsować na jedno okrążenie (u wielu par 1♠ jest zlimitowane na 7-11 PC, gdyż z siłą 12+PC licytuje się forsing do dogranej 2♣);

1BA – konsekwencja opisanego wyżej podejścia – 12-14 PC bez 4 pików;

3♦ – inwit w układzie 4♠ i 5+♦; z pięcioma pikami N zalicytowałby od razu piki z bilansu na odpowiedniej wysokości, a z silniejsza kartą w układzie 4♠ i 5+♦ zalicytowałby nie 1♠, a 2♣ w pierwszym okrążeniu licytacji.