Rozdanie 7.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ A K 3 ♥ K 9 ♦ 9 8 6 2 ♣ Q 8 4 3
♠ 4 ♥ J 10 8 6 5 ♦ A 10 7 ♣ A J 7 2		♠ J 10 8 ♥ A Q 7 4 2 ♦ K Q 5 4 ♣ 10
	♠ Q 9 7 6 5 2 ♥ 3 ♦ J 3 ♣ K 9 6 5

W tym rozdaniu ręka S jest graniczna do otwarcia multi 2♦ lub słabe 2♠. Tylko 6 PC, słaby kolor – układ 6-4 nie rekompensuje chyba tych dwóch felerów. Z tego powodu na pewno znaczna część graczy S spasuje na otwarciu. Jednak w dzisiejszym brydżu, jeżeli tylko „karta leży koło otwarcia” to się otwiera, aktywność zwykle popłaca.

Po otwarciu gracza S 2♦, W spasuje, N zalicytuje 2♥. Kolej na E. Wydaje się, że karta jest za słaba na wejście na wysokości trzech – słaby kolor, tylko pięciokartowy, i na razie należy spasować (swoją drogą, 3♥ – w kolor zalicytowany przez odpowiadającego jako „pasuj, albo popraw”, powinno być w tej pozycji naturalne). S przeniesie na 2♠, gracze W raczej będą dalej pasować, N, jeżeli ma trochę wyobraźni, podniesie blokująco do 3♠. Teraz wydaje się, że obaj gracze WE mogą zainterweniować – E ma singla pik u partnera jak na dłoni i może zaryzykować 4♥, ewentualnie po pasie E i S, W może wznowić kontrą i WE znajdą się w końcówce kierowej:

Jeżeli N nie podniesie pików do wysokości trzech, gracz E wznowi 3♥ i WE także będą w końcówce.

4♥ – W może pokusić się nawet o cue bid 3♠.

Tam, gdzie S spasuje, spasuje także i W. N otworzy 1♣, E wejdzie 1♥, S zgłosi piki i W ma wygodną odzywkę 3♠ – Splinter – góra pasa, bardzo dobry fit kierowy i krótkość pik. W ten sposób para WE osiągnie końcówkę kierową.

Na kiery bierze się 12 lew. Tam, gdzie NS poszliby w obronę 4♠, po idealnym wiście – kier do damy i trefl, po czym dojście do W dwa razy karami (zagranie spod mariasza karo nie jest takie trudne przy czterech blotkach w stole i Lavinthalu ♣2 przy zagraniu do pierwszej przebitki treflowej) - WE mogą wziąć 1100.