Rozdanie 16.

Rozdanie 16 Rozd. W, po partii: EW	♠ 10 9 7 6 ♥ 9 6 ♦ K Q 8 ♣ Q J 8 2
♠ K 4 3 2 ♥ J 2 ♦ 10 9 ♣ A 7 5 4 3		♠ A Q 8 5 ♥ 8 7 5 4 3 ♦ J 5 ♣ K 9
	♠ J ♥ A K Q 10 ♦ A 7 6 4 3 2 ♣ 10 6

Tutaj trudno bawić się w proroka. Po dwóch pasach licytacja dojdzie do gracza E, Czy to jest karta na trzecioręczne 1♥? W niekorzystnych? Optycznie już lepiej wygląda 1♠. Ale pewnie większość spasuje i S otworzy 1♦. Po pasie W, N zalicytuje 1♠, E spasuje a S ma rebid 2♦; na rewers 2♥ mimo koronki w kierach brakuje jeszcze ze 2 PC. Po 2♦ W spasuje, a N podniesie do 3♦. E spasuje, a S powinien też spasować – do 3BA potrzebujemy u partnera trzeciego króla, najlepiej z damą lub waletem w karach i czegoś w rodzaju DWx w kolorach czarnych. Czy może on aż tyle mieć? Pewnie nie, ale spasują tylko nieliczni, a większość nie oprze się pokusie 3♥. Teraz N z zatrzymaniem treflowym powie 3BA.

3♦ – karta w zasadzie za słaba, ale 3♦ to w takiej sekwencji podniesienie „kurtuazyjne”, przy dobrym ficie nie gwarantujące pełnego pokrycia siły na inwit.

E nie ma łatwego wistu – w świetle licytacji pik i trefl są do wartości w ręce rozgrywającego i pewnie wielu zdecyduje się na atak w kiery. Jeżeli czytelną siódemką to rozgrywający ma szanse zagrać kiery z góry i wziąć 10 lew.

Po ataku w kolor czarny obrona ma szanse zebrać pierwsze pięć lew.

Na niektórych stołąch gracze E otworzą pewnie czymś typu „podlimitowe na obu starszych”, np. 2♣. Tam NS pewnie po próbie zagrania końcówki będą musieli grać aż do 4♦:

2♣ – podlimitowa na obu starszych;

3♥ – wskazanie zatrzymania (gdy przeciwnicy zgłosili dwa kolory, powszechnie gra się wskazywaniem zatrzymań, a nie pytaniami, próba zagrania 3BA.