Rozdanie 7.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ A 5 3 ♥ A K J 5 ♦ A 5 2 ♣ A Q 6
♠ 10 8 6 ♥ 3 ♦ Q 9 4 ♣ K J 10 9 8 5		♠ 7 2 ♥ Q 10 9 4 ♦ K J 8 6 3 ♣ 4 3
	♠ K Q J 9 4 ♥ 8 7 6 2 ♦ 10 7 ♣ 7 2

Tutaj po dwóch pasach gracze N będą otwierać 1♣. Teraz z kartą E mało kto wejdzie 1♦ po partii, a z kartą S pewnie część odpowie 1♦, część 1♠. W, po uprzednim pasie, zalicytuje 2♣. Teraz tam, gdzie S dał negat, N powinien zalicytować kontrę – na 2BA karta jest za silna – 2BA oznacza siłę 18-20 PC, a z 21+ trzeba dać kontrę, licząc, że zalicytowane w następnym okrążeniu 2BA pozwoli wyjaśnić sprawę. Po kontrze E spasuje, a S może w zasadzie od razu zalicytować 4♠, albo zacząć od koloru przeciwnika 3♣ i po 3♥ partnera dołożyć końcówkę.

Tam, gdzie W nie wejdzie 2♣, N zalicytuje 2BA i S za pomocą Staymana (w takiej pozycji licytacyjnej po 2BA najwięcej precyzji daje Stayman-puppet z odpowiedzią 3♥ bez starszej czwórki ani piątki) doprowadzi  do końcówki kierowej:

3♦ – „mam starszą czwórkę” (jeżeli N odpowiedziałby 3♥ = brak starszej czwórki, to zalicytowane przez S 3♠, bądź 3BA w bardziej zaawansowanej wersji – aby zawsze w starszy grać z silniejszej ręki – wskazałoby układ 5♠-4♥);

4♣ – „ja mam obie”.

Po ataku w trefle rozgrywający weźmie, zgra pewnie dwa razy kiery z góry i zacznie grać piki. E przebije trzeciego i otworzy karo, mając jeszcze kontrolę atutową. W ten sposób rozgrywający zostanie ograniczony do 10 lew.