Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

Rozdanie 22 Rozd. E, po partii: EW	♠ AQ92 ♥ 97 ♦ K75 ♣ A874
♠ T73 ♥ QT5 ♦ AQJT4 ♣ T5		♠ J854 ♥ 8432 ♦ 3 ♣ QJ63
	♠ K6 ♥ AKJ6 ♦ 9862 ♣ K92

¹ rebid nie gwarantuje zatrzymania w karach

Znów standardowa końcówka, których w dzisiejszym turnieju jest chyba więcej niż zazwyczaj, co niestety nie podnosi jego atrakcyjności. Powiedzmy, że przeciwko ostatecznym 3BA(S) W zaatakuje ♦D. Jeśli rozgrywający weźmie tę lewę na ♦K w dziadku, to potem będzie mógł ustawić lewego obrońcę w karowo-kierowym przymusie wpustkowym. Po odebraniu mu kart w kolorach czarnych (wskazane będzie przepuszczenie trefla do ręki E, aby łatwiej odczytać ilościowy układ rozdania) zostanie on wpuszczony karem i zmuszony do wyjścia spod ♥D. Można też przepuścić ♦D, a potem rozegrać tak samo, jak opisano to wyżej. W nie uniknie wpustki końcowej, a po przepuszczeniu trefla do bezpiecznej ręki E będzie można rozczytać układ ręki obrońcy z lewej jako 3–3–5–2 albo 4–2–5–2. W końcówce, gdy W wyrzuci jedno karo, rozgrywający zmierzy się zatem z palcówką, czy ostatnie karty przeciwnika z lewej to karo i ♥D x, czy też karo, ♠W i singlowa ♥D. Oczywiście może być i tak, że ♥D znajduje się u E, a jego partner miał tylko koronkę w karach plus ewentualnie ♠W. Do kar, gdy gra rozpocznie się od trzech lew tego koloru, prawy broniący będzie musiał wyrzucić dwa kiery, nie będzie to więc żadną wskazówką dla rozgrywającego. Wniosek, kontrakty 3BA(NS) będą zarówno realizowane, jak i przegrywane, w protokołach rozdania oprócz minimaksowych 400 dla tej strony spotkamy zatem również wpadkowe 50 po stronie WE.

Minimaks teoretyczny: 3BA(NS), 9 lew; 400 dla NS

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10(NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 9 (NS)

♠ – 9 (NS)

BA – 9(NS).