Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ KT2 ♥ QJ2 ♦ 842 ♣ QT73
♠ AJ63 ♥ 98763 ♦ AT75 ♣		♠ 54 ♥ A4 ♦ KQ63 ♣ AK864
	♠ Q987 ♥ KT5 ♦ J9 ♣ J952

Nasz System:

¹ rewers, 5⁺♣–4♦, 16⁺ PC

² fit karowy, forsing

³ czwarty kolor, E ze składem 5422 dąży jednak do 3BA

⁴ piki trzymane!

Wspólny Język:

¹ (15)16⁺ PC, 5⁺♣, forsing na jedno okrążenie

² sztuczne przesądzenie końcówki, zasadniczo 10⁺ PC, tu W ma wprawdzie punkt mniej, ale ładne wartości honorowe

³ naturalne, 5⁺♣–4♦

⁴ mimo fitu karowego tak solidne zatrzymanie w czwartym kolorze trzeba pokazać, tym bardziej, że forsing gracza W był minimalny honorowo, a 3BA to najniższa końcówka

Ta ostatnia odzywka gracza W nie jest jednak oczywista, ma on w końcu dobry fit karowy i rękę w składzie 5440, a zatem ukierunkowaną ku grze w kolor, a nie w bez atu. Może zatem alternatywnie uzgodnić kara:

¹ (15)16⁺ PC, 5⁺♣, forsing na jedno okrążenie

² sztuczne przesądzenie końcówki, zasadniczo 10⁺ PC, tu W ma wprawdzie punkt mniej, ale ładne wartości honorowe

³ naturalne, 5⁺♣–4♦

⁴ fit karowy

^{5, 6, 7} cuebidy, na okoliczność, iż którykolwiek z partnerów ma lepszą kartę

⁸ same cuebidy nie grają, czas zatem hamować!

Dojdzie wówczas do końcówki w kara. Nagroda – przy podziale kar 3–2 i kierów 3–3 bezproblemowa rozgrywka, także po wiście pikowym. Do sukcesu doprowadzi też gra na obustronne przebitki, a to dzięki korzystnej lokalizacji ♦W.

Przeciwko 3BA(W) obrońca N nie będzie dysponował wygodnym wistem. Najlepiej byłoby wyjść w trefla, ale kto zaatakuje w pięciokartowy kolor dziadka? Zresztą nawet po takim początku gra mogłaby zostać zrealizowana. Najprawdopodobniej N wyjdzie jednak w cztwartokolorowe piki – dwójką. Rozgrywający zabije wówczas asem wstawioną przez e-S-a damę, po czym będzie mógł zagrać przez kiery albo przez trefle – na równy podział w którymś z tych kolorów. Oczywiście konieczne będzie też przy tym, aby przeciwnicy nie odebrali trzech pików. Szanse są zbliżone: kiery podzielą się 3–3 w 36% przypadków, zaś trefle 4–4 – w 33%. załóżmy więc, że W postawi na kiery, zagrywając asem i blotką w tym kolorze. Nawet gdyby N oddał pierwszy wist ♠10, a teraz pierwszym kierem obrońców utrzymał się S i kontynuował pikiem, wystarczy, że rozgrywający nie położy w drugiej rundzie koloru waleta i już będzie miał swoje (cztery kara, trzy kiery, dwa trefle i piki). I tu widać też kolejną, znacznie ważniejszą przyczynę wyższości gry przez kiery nad grą przez trefle: otóż gdyby W wszedł w drugiej lewie na stół karem i zagrał stamtąd blotką treflową, to po zdobyciu tej wziątki obrońcy otworzyliby kiery. I rozgrywający oddałby trefla, dwa kiery oraz dwa piki. A zatem gra przez kiery jest lepsza od gry przez trefle nie tylko z powodu nieco większej szansy na równy podział pojedynczego koloru, ale też – i przede wszystkim – dlatego iż trefle są pewnie trzymane dwa razy, a kiery tylko raz. Przy grze przez kiery nie grozi więc oddanie trefla, zaś grając przez trefle, odda się ponadto jednego albo dwa kiery.

W protokole rozdania dominować powinny zapisy w wysokości 600 dla WE – za 3BA, ale też wyraźnie lepsze i dużo łatwiejsze w rozgrywce końcówki karowe.

Minimaks teoretyczny: 4♥(WE), 10 lew; 620 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 11 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 9 (W!);

BA – 9 (W!).