Rozdanie 21.

Rozdanie 21 Rozd. N, po partii: NS	♠ 2 ♥ Q J 4 3 ♦ Q 10 8 2 ♣ K 8 7 6
♠ K 7 ♥ 8 7 6 5 2 ♦ A J ♣ J 9 5 4		♠ A Q J 9 8 4 3 ♥ A K ♦ K 4 3 ♣ Q
	♠ 10 6 5 ♥ 10 9 ♦ 9 7 6 5 ♣ A 10 3 2

Tutaj po pasie N gracze E będą otwierać 1♠ (Strefa) bądź 1♣ (Wspólny Język). Po 1♣ S spasuje, a W odpowie 1♥. E skoczy w 2♠, pokazując silnego trefla z dobrym kolorem pikowym, W zalicytuje zapewne 2BA. E powtórzy piki, a W cue bidem 4♦ zachęci do szlemika. E może dać Blackwooda i po informacji o 2 wartościach zalicytuje szlemika.

Szlemik pikowy jest bezproblemowy w rozgrywce, wystarczy przebić jedno karo.

W Strefie będzie nieco trudniej, po otwarciu 1♠ W odpowie 1BA. E zalicytuje 2BA – forsujące do dogranej bez bocznego koloru, W powinien zalicytować sztuczne 3♣, a E przez 3♠ wskaże kolor 6+. Jeżeli teraz W da cue bid 4♦, to WE będą w szlemiku, po miękkim 4♠ E raczej nie ruszy dalej.

2BA – forsujące do dogranej bez bocznego koloru;
3♠ – 6+ pików;
4♦ – cue bid, maksymalna ręka w świetle odpowiedzi 1BA.

Tam, gdzie u pary WE rebid 2BA ma znaczenie tradycyjne – inwitu – E musi zalicytować „krzywy” forsing 3♦, ale dalej jest szansa na dojście do szlemika:

3♦ – forsing do dogranej, w zasadzie 5+♠ i 4+♦;
3♠ – negatywny wybór, dubel pik, karta nie nadająca się na 3BA ani 4♦;
4♣ – cue bid przy uzgodnionych pikach;
4♦ – cue bid.

Takie rozdania są argumentem za stosowaniem konwencji typu Gazzilli (gdzie po odpowiedzi 1BA rebid 2♣ jest dwuznaczny – albo naturalny, albo z wszystkimi rękami w sile 17+PC) po otwarciach 1♥ i 1♠.