Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

	♠ 1072 ♥ K8 ♦ QJ1087 ♣ J106
♠ Q86 ♥ AQ32 ♦ A32 ♣ 973		♠ AK5 ♥ J97654 ♦ 4 ♣ K84
	♠ J943 ♥ 10 ♦ K965 ♣ AQ52

¹ co najmniej 23 PC oraz dziesięć kierów na linii – każdy posiadacz tej karty zapowie więc końcówkę

Także powyższa sekwencja licytacyjna powinna być absolutnie standardowa. Niestety, jeśli tylko S nie wyjdzie w trefle (a jest to ostatni wist, na jaki może się on zdecydować), rozgrywający będzie musiał oddać lewę na zaimpasowego króla atu oraz trzy wziątki treflowe, polegnie zatem bez jednej, za 100. Cóż, dwie figury źle leżą (25%), ponadto ręce WE są tak skonfigurowane, iż rozgrywający nie dysponuje żadną wyrzutką. Nie znaczy to jednak, iż kontrakt 4♥(WE) był w tym rozdaniu nieprawidłowy, a tylko to, iż akurat rozkłady nie pokrywały się z szansami. Nie zmienia to jednakże faktu, iż zdecydowanie najpopularniejszym wpisem w turniejowy protokół tego rozdania będzie 100 punktów dla strony NS.

Minimaks teoretyczny: 3♥(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (E!);

♦ – 8 (NS); 

♥ – 9 (WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 5 (NS, WE!).