Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

	♠ KJ1095 ♥ 72 ♦ AQ43 ♣ 52
♠ Q632 ♥ A1096 ♦ 10865 ♣ 10		♠ 7 ♥ KQ43 ♦ KJ97 ♣ AK86
	♠ A84 ♥ J85 ♦ 2 ♣ QJ9743

albo:

albo:

¹ po zgłoszeniu przez partnera bilansowych 3♥ w zasadzie trudno, aby przeciwnicy grali jakiś wyższy kontrakt bez kontry

Kontrakt 3♥(W) zostałby łatwo zrealizowany, a grę o szczebel wyższą położyłby jedynie niezbyt realny atak ♦A i zmontowanie przez obrońców dwóch przebitek w tym kolorze. Po pierwszej z nich S musiałby dopuścić partnera pikiem. Prawie zawsze grający w kiery z ręki W będą więc brać dziesięć wziątek (pięć lew kierowych, trzy karowe oraz dwie treflowe) i zapisywać po swojej stronie 170 punktów. Dla NS-u kluczowe będzie zatem, aby jeśli tylko przeciwnicy przelicytują 3♥ trzema pikami, bezwzględnie zostali skontrowani. I W powinien to uczynić, będzie bowiem świadomy faktu, iż wraz z partnerem mają w rozdaniu przewagę siły oraz iż kontrpartnerzy prawie na pewno grają na tylko ośmiu atutach (E nie ma bowiem raczej w pikach renonsu). Tym bardziej że pikowa gra strony NS po optymalnej obronie, rozpoczętej standardowym w takich sytuacjach atakiem w atu (i niewstawieniu przez W na trzeciej ręce ♠D), powinna zostać ograniczona do jedynie sześciu (!) wziątek. Potem W raz jeszcze połączy piki, rozgrywający weźmie więc tylko cztery lewy pikowe w ręce (obrońcy nie pozwolą mu się tam dwa razy skrócić), ♦A oraz jedną przebitkę karową na stole. Polegnie zatem za 150 (opłacalnie wobec w zasadzie należnych stronie WE 170) albo – z kontrą – za 500. Wybór, drogi graczu W, należy do ciebie!

Oczywiście, najpopularniejszym wpisem w turniejowy protokół tego rozdania będzie jednak 170 punktów dla strony WE.

Minimaks teoretyczny: 3♥(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (NS, WE!);

♦ – 9 (WE);

♥ – 9 (WE);

♠ – 6 (NS, WE!); 

BA – 7 (WE).