Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.

	♠ AK43 ♥ A3 ♦ KQ1064 ♣ A5
♠ J5 ♥ K9754 ♦ 93 ♣ KQ32		♠ 1096 ♥ Q86 ♦ A872 ♣ J98
	♠ Q872 ♥ J102 ♦ J5 ♣ 10764

Nasz System:

¹ w założeniach niekorzystnych nie należy rozpętywać  z tą ręką burzy ewentualnym otwarciem 1♥

² pogranicze forsującego do dogranej acolowskiego otwarcia 2♣

³ forsing do dogranej, niekoniecznie układ zrównowazony

⁴ układ zrównoważony, tylko cztery piki, brak fitu karowego oraz specjalnych nadwyżek

⁵ cuebid treflowy, układ 4–2–5–4, pogranicze acola

⁶ S nie ma najmniejszych nawet aspiracji szlemikowych

Wspólny Język:

¹ w założeniach niekorzystnych nie należy rozpętywać z tą ręką burzy ewentualnym otwarciem 1♥

² kontra wywoławcza, w zasadzie silny trefl (z 5⁺♣–4♠ i siłą 15–17 PC otwierający zgłosiłby teraz rebid 1♠)

³ karta graniczna, ale raczej nie należy z nią rozjuszać partnera zapowiedzią 2♠

⁴ wtórna kontra wywoławcza

⁵ partner jest bardzo silny, więc nie można dłużej chować głowy w piasek (tj. zalicytować teraz tylko 2♠)

W ten czy inny sposób w zasadzie każda para NS, występująca w przedostatnim w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski, powinna w tym rozdaniu znaleźć drogę do końcówki w piki. Na tej linii znajduje się bowiem 24 PC oraz rozłożony 4–4 kolor pikowy, a ponadto znakomity boczny longer w karach. Niezależnie od pierwszego wistu rozgrywający będzie musiał oddać ♦A oraz albo kiera, albo trefla, sam bez trudu skompletuje zatem jedenaście wziątek. Turniejowe protokoły tego rozdania powinny więc zdominować bez reszty zapisy w wysokości 450 punktów dla NS.

Minimaks teoretyczny: 5♠(NS), 11 lew; 450 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 10 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 11 (NS);

BA – 10 (N!).

Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

	♠ J102 ♥ J65 ♦ KJ73 ♣ 1032
♠ AQ98 ♥ 1094 ♦ 86 ♣ AQ96		♠ K76543 ♥ Q ♦ Q95 ♣ KJ8
	♠ == ♥ AK8732 ♦ A1042 ♣ 754

¹ kontra wywoławcza, tylko dubel w kolorze młodszym jest już od pewnego czasu dopuszczalny, można zatem powiedzieć, iż klasyczny, starodawny wymóg, aby minimalna co do siły kontra wywoławcza przyrzekała przynajmniej trzy karty w każdym z trzech pozostałych kolorów (poza kolorem otwarcia), dziś mocno już trąci myszką

² transfer na 2♥, fit kierowy, ręka słaba albo bardzo silna – to z kolei jest jedno/-a z najbardziej nowoczesnych rozwiązań/konwencji

¹ kontra wywoławcza, tylko dubel w kolorze młodszym jest już od pewnego czasu dopuszczalny, można zatem powiedzieć, iż klasyczny, starodawny wymóg, aby minimalna co do siły kontra wywoławcza przyrzekała przynajmniej trzy karty w każdym z trzech pozostałych kolorów (poza kolorem otwarcia), dziś mocno już trąci myszką

² transfer na 2♥, fit kierowy, ręka słaba albo bardzo silna – to z kolei jest jedno/-a z najbardziej nowoczesnych rozwiązań/konwencji

³ z tak mocno układową kartą, będąc pewnym fitu w ręce partnera, należy walczyć!

⁴ alternatywnie N może też spasować

Znów nie każdy zawodnik S tę walkę podejmie, zatem na wielu stołach listopadowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010 ostatecznym kontraktem staną się 4♠(E). Przeciwko tej grze S zawistuje ♥A, potem obrońcy dostaną też dwie wziątki karowe, rozgrywający zrobi zatem równo swoje i zapisze po swojej stronie 650 punktów.

Niejeden zawodnik S – z ofensywnym układem 6430, będąc też pewnym fitu kierowego w ręce partnera – podejmie wszakże po 4♠ E walkę. W jej efekcie NS zagrają obronne 5♥ – a od czasu do czasu może 5♦ – z kontrą. Przeciwko tej grze W zaatakuje najprawdopodobniej ♠A i jeśli tylko rozgrywający wyłapie ♦D, odda jedynie trzy wziątki treflowe. Wpadnie zatem niezwykle opłacalnie, bo zaledwie bez jednej, za 200. Kontrakt 5♥ można by wprawdzie położyć bez dwóch, ale raczej tylko i wyłącznie w widne karty – aby ten niełatwy cel osiągnąć, broniący W musiałby bowiem zaatakować w trefle (!). Obrońcy zdjęliby wówczas trzy lewy w tym kolorze, a następnie W zagrałby weń po raz czwarty (!) – pod potrójny renons. Jego partner przebiłby tę lewę singlową damą atu (!), a to podniosłoby konfigurację !p0 9 4 w ręce W do rangi pewnej wziątki, czyli drugiej lewy wpadkowej.

Kontrakt 5♦(NS) posiada zatem nad 5♥ tej strony taką przewagę, iż grający go mógłby zostać położony co najwyżej bez jednej, za 200. I to wyłącznie po ataku treflowym (!) i zdjęciu przez broniący trzech wziątek w tym kolorze. Po każdej innej obronie 5♦ zostałoby już zrealizowane, jeśli tylko rozgrywający wyłapałby damę atu. Wziąłby bowiem wówczas pięć lew karowych (cztery w jednej ręce i przebitkę w drugiej) oraz sześć kierowych, w protokole rozdanie pojawiłoby się wówczas superefektowne 750 punktów dla NS. Rzecz jasna, w praktyce taki wpis trafi się tam co najwyżej sporadycznie. Dominować będą sześćsetdwudziestki dla WE, przeplatane dwusetkami dla tej strony. Na linii NS pojawią się też od czasu do czasu setki – za przegrane przez stronę przeciwną kontrakty 5♠.

Minimaks teoretyczny: 5♦(NS) z kontrą, 10 lew; 200 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 10 (NS);

♥ – 9 (NS);

♠ – 10 (WE);

BA – 3 (NS, WE!).