Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

	♠ AK862 ♥ Q6 ♦ K10962 ♣ J
♠ == ♥ A97542 ♦ A87 ♣ 10985		♠ 975 ♥ KJ ♦ 543 ♣ KQ742
	♠ QJ1043 ♥ 1083 ♦ QJ ♣ A63

Nasz System:

¹ gdy ręka zawiera duży fit pikowy, nie musi być naturalnych trefli

² naturalne, w licytacji dwustronnej nie musi być nadwyżki karowej

¹ gdy ręka zawiera duży fit pikowy, nie musi być naturalnych trefli

² naturalne, w licytacji dwustronnej nie musi być nadwyżki karowej

³ „coś” w karcie, kontra wywoławcza, w tej sekwencji przyrzeka zatem trefle oraz (co najmniej) tolerancję kierową

W systemach o pełnej strefie otwarć S nie może sobie pozwolić na natychmiastowy skok na 4♠, groziłoby to bowiem utratą prawidłowego szlemika. Odpowiadajacy powinien najpierw wskazać, że ma „coś” w karcie, na przykład odzywką 2♣, a dopiero w następnym okrążeniu zapowiedzieć 4♠. Inna możliwość:

¹ teoretycznie inwit do dogranej z fitem pikowym, ale w tym wypadku S zamierza zgłosić końcówkę w ten kolor nawet wówczas, gdy partner jego zaproszenia nie przyjmie

S ma wprawdzie dziesięć miltonów, ale tylko cztery z nich, a mianowicie ♣A, są na pewno pełnowartościowe. A i jego skład 5332 nie jest rewelacyjny. Z drugiej strony jednak, co dziesięć atutów (na linii), to dziesięć atutów…

Wspólny Język:

¹ W systemach o niższej strefie otwarć, na przykład we Wspólnym Języku, S może sobie natomiast pozwolić na szybki skok na 4♠, także po to, aby definitywnie wyłączyć z licytacji przeciwników. Partner ma do 17 PC, przeto szansa na prawidłowego szlemika jest niewielka, a skoro NS mają na osi dziesięć pików, to i gracze WE dysponują jakimś bardzo dobrze uzgodnionym kolorem. A wówczas – wynika to z także z prawa lew łącznych – obie strony mogą wygrać bardzo wysokie kontrakty.

Tak jest i w tym rozdaniu – na linii NS wychodzą bezproblemowo 4♠, a na linii WE – 4♥ oraz 5♣. Tam, gdzie S szybko powie 4♠, zakończą one licytację, przeciwnicy więc w ogóle nie zabiorą w niej głosu. Podobnie stanie się tam, gdzie wprawdzie W pokaże swoje kiery, ale jego partner nie da głosu. Jedna z powyższych sekwencji licytacyjnych wskazuje jednakże dosyć przekonującą drogę pary WE do swojej optymalnej gry – końcówki w trefle. Jeśli gracz E dostanie taką możliwość i zdecyduje się skontrować 3♦ e-N-a, wskaże w ten sposób trefle oraz (co najmniej) tolerancję kierową. Wówczas po oczywistych, acz w tym wypadku spóźnionych 4♠ e-S-a – W bez wątpienia zapowie właśnie 5♣. Po dwóch pasach S stanie wtedy przed decyzją – kontrować czy atakować-bronić 5♠? Obawiam się, że może postawić na kontrę, wówczas przeciwnicy zapiszą sobie cenne 550 punktów. Ich 5♣ jest bowiem w tym rozdaniu kontraktem wykładanym; rozgrywający odda jedynie ♣A oraz karo. Jeśli jednak N zdecydowałby się wówczas na wist karowy (!?), W musiałby pierwszą lewę przepuścić (!), a zabić asem dopiero drugą rundę tego koloru. Gdy następnie zagra w atu i S dostanie się do ręki ♣A, nie będzie już dysponował karem.…

Kontrakt 5♥(W) położy natomiast pierwszy wist singlowym ♣A bądź karowy. W pierwszym wypadku rozgrywający odda ♣A, treflową przebitkę oraz karo, w drugim dla odmiany karo (z konieczności przepuszczone), ♣A oraz treflową przebitkę. Natomiast po pierwszym wiście w pika (oraz – gwoli ścisłości – w kiera) 5♥ będzie już możliwe do wygrania.

Najpopularniejszym wpisem w turniejowy protokół tego rozdania będzie jednak niewątpliwie 420 dla NS, inne – wspomniane wyżej – pojawią się w nim stosunkowo rzadko.

Minimaks teoretyczny: 5♠(NS) z kontrą, 10 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (WE);

♦ –  8 (NS);

♥ – 10 (WE);

♠ – 10 (WE);

BA – 6 (NS).