Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

	♠ 1086  ♥ Q43  ♦ Q653  ♣ A93
♠ QJ4 ♥ K108 ♦ 74 ♣ KQ1062		♠ K ♥ AJ9652 ♦ AK9 ♣ 874
	♠ A97532 ♥ 7 ♦ J1082 ♣ J5

¹ za mało na wejście 1♠

² inwit do końcówki z fitem kierowym

albo:

Na ogromnej większości stołów drugiego w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski  ostatecznym kontraktem w tym rozdaniu będą 4♥(E). Broniącym należą się tu dwie wziątki – na ♠A i ♣A – i bez wątpienia wcześniej czy później je odbiorą. Graczowi S nie opłaci się na pewno jego 2♠, kierując się bowiem otrzymaną w ten sposób wskazówką, rozgrywający rozwiąże potem dużo łatwiej swój problem atutowy. Tj. wyimpasuje obrońcy N jego pierwotnie trzecią ♥D. Jeśli natomiast S będzie przez cały czas zbożnie, E prawie na pewno pociągnie atuty z góry i będzie się musiał zadowolić tylko dziesięcioma wziątkami.

Ponieważ wejście 2♠ jest z ręką e-S-a bardziej niż wątpliwe, najczęstszym wpisem w turniejowy protokół tego rozdania winno być 620 dla WE, te o bezcenne trzydzieści punktów wyższe też się w nich jednak bez wątpienia trafią. Od czasu do czasu jakiś duet WE zapisze też po swojej stronie 630, a nawet minimaksowe 660 punktów – za wzięcie dziesięciu bądź jedenastu lew w bez atu.

Minimaks teoretyczny:  5BA(WE), 11 lew; 660 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 7 (WE);

♥ – 11  (WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 11 (WE).