Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

	♠ 73  ♥ QJ  ♦ AK82  ♣ Q10432
♠ KJ108 ♥ 5 ♦ 9654 ♣ AJ98		♠ Q6 ♥ AK1092 ♦ QJ10 ♣ 765
	♠ A9542 ♥ 87643 ♦ 73 ♣ K

¹ marne te 12 PC, oj, marne, wcale nie będzie więc błędem z tą ręką spasować; a jeśli już, to także w Naszym Systemie należy dać z nią otwarcie 1♦ (a nie 1♣)

albo:

Tak czy owak, ostatecznym kontraktem w tym rozdaniu stanie się prawie wszędzie skromne 1BA(E). Rozkłady są jednak dla tej strony wymarzone, przeto żaden z szanujacych rozgrywających nie powinien mieć tu kłopotu ze skompletowaniem dziewięciu wziątek. Najczęściej złożą się na nie cztery kiery, trzy piki, trefl oraz karo. A może nawet dwa kara (wtedy lew będzie dziesięć), jeśli tylko broniący będą się zbyt długo ociągać z zagraniem w trefla. I nie chodzi tu nawet o wyrobienie sobie przez nich wziątki w tym kolorze, co o wytrącenie przeciwnikowi dojścia do stołu ♣A. Z tego właśnie powodu, gdyby obrońca S wpadł na mocno dziwaczny pomysł oddania pierwszego wistu singlowym ♣K, to rozgrywającemu – na jego drodze ku dziewięciu wziątkom – najrozsądniej byłoby ♣K przepuścić. A kiedy pobiłby go asem, to w drugiej lewie musiałby zagrać ze stołu karo (różne od dziewiątki, rzecz jasna).

Najczęstszym wpisem w turniejowy protokół tego rozdani winno być jednak 150 punktów dla WE. A nawet jeśli ktoś – przez pomyłkę albo z rozpaczy – wrzuci końcówkę w to miano, to i ją powinien zrealizować.

Minimaks teoretyczny:  3BA(WE), 9 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 9 (WE).