Rozdanie 12.

Rozdanie 12 Rozd. W, po partii: NS	♠ 3 ♥ K 10 7 6 5 ♦ 8 5 ♣ K 9 6 5 2
♠ K 4 ♥ 9 2 ♦ A 7 ♣ A Q J 8 7 4 3		♠ A 10 8 7 2 ♥ ♦ K Q 10 9 6 4 3 2 ♣
	♠ Q J 9 6 5 ♥ A Q J 8 4 3 ♦ J ♣ 10

 Ponieważ nikt jeszcze nie podał niezawodnego algorytmu postępowania w przypadku posiadania układu 8-5, zobaczymy tu bardzo wiele kontraktów granych w różne kolory i na bardzo różnych wysokościach.

 Jeśli chodzi o licytację, to chciałbym zaproponować graczom pary EW dwie pierwsze odzywki.

 Zacznijmy od otwierającego. Jego karta jest zbyt mocna na 2♣ Precision. Rozpoczynamy więc od odzywki 1♣ (WJ, wariant 15+ PC z treflami). Kolej na E, który z tak niecodziennym i „wygrywnym” układem powinien już w pierwszym okrążeniu sforsować licytację do dogranej odzywką 2♦. Dysproporcja między karami i pikami jest bowiem tak duża, że najpierw pokazujemy ośmiokart, a piki, być może, zgłosimy nieco później.

 Oczywiście para NS będzie aktywnie uczestniczyła w licytacji, więc osiągnięcie optymalnego kontraktu, czyli szlemika karowego nie będzie takie proste.

 Zwycięska sekwencja może wyglądać tak:

 „Dołożenie” szlemika nie powinno być dla zawodnika W decyzją trudną. Krótkość kierowa u partnera jest pewna (NS bez punktów zgłosili 4♥ w założeniach niekorzystnych), a rękę E bez AD w pikach i KD w karach naprawdę trudno sobie wyobrazić.

 Rozgrywka kontraktu 6♦ sprowadza się do policzenia do dwunastu. Po dowolnym pierwszym wiście zgrywamy dwa atuty utrzymując się w stole, a potem gramy as-dama trefl zrzucając z ręki dwa piki. Bierzemy więc 2 piki, 8 kar i 2 trefle.

 Wynik pary NS poprawić może gracz N przelicytowując grę premiową przeciwników szlemikiem kierowym. Choć z jego karty wynika, że nie powinien „postawić” więcej niż 800, podjęcie decyzji o obronie na wysokości sześciu w założeniach niekorzystnych nigdy nie jest sprawą prostą.