Rozdanie 17.

Rozdanie 17 Rozd. N, po partii: -	♠ K 6 5 4 2 ♥ 9 7 5 ♦ 7 ♣ Q 10 7 4
♠ Q 10 9 3 ♥ 6 4 2 ♦ 5 2 ♣ A K J 5		♠ J 8 7 ♥ A Q 3 ♦ 9 8 6 4 3 ♣ 9 8
	♠ A ♥ K J 10 8 ♦ A K Q J 10 ♣ 6 3 2

 Parom grającym Wspólnym Językiem wylicytowanie optymalnego kontraktu nie powinno sprawić najmniejszego kłopotu.

 Zawodnik S ma aż 18 PC, ale pomimo tego otwarcie 1♦ jest zdecydowanie lepsze niż silny trefl. Dzieje się tak dlatego, że jeśli otworzymy 1♣, to, po dość prawdopodobnej odpowiedzi partnera 1♠, praktycznie nie będziemy w stanie precyzyjnie odlicytować naszej karty.

 Zupełnie inaczej wyglądałaby sytuacja gdybyśmy w ręce S zamienili piki z kierami. Wtedy zdecydowanie zalecałbym otwarcie 1♣, bo z takim układem nasze problemy licytacyjne znikają. Popatrzmy:

1. 4 piki i 5+kar 18+PC.

 Już trzecia odzywka gracza S informuje partnera o jego sile i układzie. Para NS ma więc mnóstwo przestrzeni, by ustalić właściwy kontrakt ostateczny. Po innych odpowiedziach na otwarcie 1♣ dalsza licytacja również nie jest skomplikowana.

 Wróćmy do autentycznego rozdania i zauważmy, że praktycznie każda w miarę logiczna rozgrywka doprowadzić musi do dziewięciu lew i zapisu 140. Powinien to być niezły wynik dla pary NS. A dlaczego tylko „niezły”, a nie bardzo dobry? Dlatego, że kontrakt 3BA, który jest końcówką bardzo kiepską i w widne karty nie wychodzi, obrońcy będą nagminnie wypuszczali. Pierwszy, wyglądający bardzo naturalnie, wist asem trefl pozwala bowiem już wziąć dziewięć lew. Rozgrywający musi wprawdzie jeszcze chwilę pograć, ale ma spore szanse na sukces. „Firmówkę” kładzie tylko i wyłącznie pierwsze wyjście w pika.

 Brydż to nie szachy i nie zawsze teoretycznie optymalne zagrania dają najlepsze wyniki. Czasami bowiem do zabawy wtrąca się los…