Rozdanie 7.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ A K J 4 2 ♥ Q J 6 4 ♦ ♣ A 9 6 2
♠ 10 9 ♥ 10 9 ♦ 4 2 ♣ Q 10 8 7 5 4 3		♠ Q 8 5 3 ♥ K 7 3 ♦ A K 8 7 6 ♣ K
	♠ 7 6 ♥ A 8 5 2 ♦ Q J 10 9 5 3 ♣ J

 Para EW, podobnie jak w rozdaniu nr 4, może tu wpaść w poważne tarapaty. Najgorszy możliwy scenariusz wygląda tak:

 Po oczywistym wiście damą karo i dalszej dobrej obronie para NS bierze 10 lew i wpisuje sobie 1400 za wpadkę bez pięciu. Nieco lepiej będzie jeśli W zdecyduje się uciec w 3♣, bo kontrakt ten jest „zaledwie” bez trzech za 800.

 Czy E powinien wchodzić do licytacji po 1♠ e-N-a? Naprawdę bardzo trudno mi potępić interwencję z piętnastoma Miltonami. Nie są one wprawdzie pierwszorzędnej urody, ale 15 PC to 15 PC. Jedyne nad czym możemy się zastanowić to to, co jest alternatywą dla wejścia 2♦. Odpowiedź jest prosta – 1BA, bo punkty przecież są, zatrzymanie pikowe też, a i boczny kolor roboczy też się znajdzie. Jedynie ten singlowy król trefl…

 Po wejściu 1BA problem zaczyna mieć para NS. Skontrowanie dwóch trefli jest nieopłacalne i trzeba skoncentrować się na uzgodnieniu koloru kierowego.

 Już kilka razy proponowałem grać tak, by, po naszym trzecioręcznym otwarciu 1♦/♥/♠ i wejściu przeciwnika 1BA, kontra była wywoławcza. I znowu pasuje to jak ulał do naszego rozdania, a licytacja, która brzmi w tym rozdaniu jak muzyka, wygląda tak:

1. Kiery i młodszy/młodsze, może być, tak jak jest w tym rozdaniu, zaledwie 7 PC. Otwierający ukarnia kontrę tylko z absolutnym maksimum otwarcia.
2. Gracz W pokazuje kolor treflowy zgodnie z systemem pary EW. Może więc to być rekontra, 2♠ lub jeszcze coś innego.

 Przeciwko czterem kierom E zawistuje asem karo, a to już pozwoli dobremu rozgrywającemu na wzięcie dwunastu lew. Zapis 680 to wprawdzie nie 1400, ale wstydzić się nie ma czego.