Analizy przygotował:

Włodzimierz Starkowski

Rozdanie 1.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ 8 ♥ J 8 5 3 ♦ A J 10 9 8 4 3 ♣ A
♠ A 10 6 4 ♥ K 9 6 ♦ 6 5 ♣ 10 4 3 2		♠ J 5 2 ♥ 10 7 4 2 ♦ Q 7 ♣ Q 8 7 6
	♠ K Q 9 7 3 ♥ A Q ♦ K 2 ♣ K J 9 5

 Karta zawodnika N jest stanowczo zbyt silna na blok 3♦. Ponieważ z układem 7-4 pasować również nie wypada, jedyną sensowną opcją jest otwarcie 1♦.

 Potem wszystko zależy od temperamentu e-S-a. Optymiści, pomimo wielokrotnych negatów partnera, doprowadzą do szlemika karowego, a ostrożniejsi zagrają 3BA.

 Kontrakt 6♦ wychodzi zawsze, ale… z ręki S. Jeśli rozgrywa go N, który przecież rozpoczął licytację odzywką 1♦, to wist kierowy jest zabójczy. Możemy wprawdzie zrzucić przegrywającą blotkę pik na króla trefl, ale, by to zrobić, musimy komunikować się ze stołem atutami. Potem przeciwnicy wezmą lewę na króla kier i złączą kara jeszcze raz. Bez jednej.

 Pierwsze wyjście blotką pik, choć umożliwia obrońcom wzięcie lewy na asa w tym kolorze, szlemika już wypuszcza. Rozgrywający musi jednak dodać ze stołu małe (!), a potem wyekspasować asa. Nie jest to łatwe zagranie...

 Osiemnaście Miltonów gracza S to karta, z którą szlemika można zainwitować i nic więcej. Bezkompromisowe przesądzenie gry premiowej to lekka przesada.

Protokół rozdania zapełnią zapisy na różne linie – od 920 dla EW, aż po 50 dla pary NS.