Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ A 8 7 6 3 ♥ 10 4 ♦ A 4 ♣ Q 9 5 4
♠ Q J 10 2 ♥ K J 5 3 ♦ 9 6 3 ♣ K 2		♠ 9 ♥ Q 8 6 2 ♦ K Q 5 2 ♣ A J 10 7
	♠ K 5 4 ♥ A 9 7 ♦ J 10 8 7 ♣ 8 6 3

 Gdyby rozdanie to grane było czterdzieści lat temu, to przy wielu stołach licytacja wyglądałaby tak:

 Kontrując dwa piki gracz W poinformowałby otwierającego o niezłej ręce z opozycją pikową, a E, zwłaszcza w tych założeniach, nie miałby żadnych powodów, by kontrę partnera uchylać. Po wiście dziewiątką pik (na skontrowane częściówki w atu) WE zapisaliby za chwilę po swojej stronie 500 lub nawet 800.

 Teraz jednak kontra przejęła na siebie tak wiele innych, odpowiedzialnych zadań, że traktowanie jej jako karnej na wylicytowany dobrowolnie przez przeciwników kontrakt na wysokości dwóch w ogóle nie wchodzi w rachubę.

 Co może więc zrobić gracz W po zgłoszonych przez e-S-a dwóch pikach? W grę wchodzi „przepychowe” 3♥ lub inwitujące końcówkę odzywki 3♦ i kontra. Po każdej z dwóch ostatnich otwierający zalicytuje 4♥ (12 PC, ale ładnie zlokalizowane honory oraz singiel pik, o którym być może partner nie wie), a to już będzie za wysoko.

 W protokole rozdania zobaczymy więc sporo zapisów 140 dla WE oraz 50 dla NS za wpadki na końcówki kierowe. Będą również noty ekstremalne typu 800, 500 i 420 dla WE.