Analizy przygotował

Marek Wójcicki

Rozdanie 1.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ K Q 5 4 3 ♥ 9 ♦ A 4 ♣ A 8 7 4 2
♠ 10 ♥ 10 6 5 ♦ K Q 8 7 5 3 ♣ J 5 3		♠ 9 8 7 2 ♥ A J 8 2 ♦ J 10 ♣ Q 9 6
	♠ A J 6 ♥ K Q 7 4 3 ♦ 9 6 2 ♣ K 10

W tym rozdaniu gracze N będą otwierać 1♠, po pasie E S odpowie 2♥. W spasuje, a gracze N pewnie podzielą się na dwie grupy – zdyscyplinowanych, którzy pokażą minimum siły przez 2♠ i tych, którzy ocenią, że karta jest niezła – faktycznie, tylko 13 PC, ale bardzo ładne, i układ 5-5 – i wybiorą nadwyżkowy rebid 3♣.

Po 2♠ S raczej nie ma czego szukać i zamknie pewnie licytację odzywką 4♠.

Oczywiście nie jest to sekwencja bezwzględnie zamykająca, i gdyby w ręce N zamienić kara z kierami, a do tego jeszcze trefla przenieść w piki, niejeden licytowałby dalej. Tu jednak z krótkością kier nie ma na pewno podstaw do ruszenia.  

E wyjdzie pewnie waletem karo i na podziale trefli 3-3 rozgrywający bez problemu weźmie 11 lew.

Tam, gdzie N da rebid 3♣, S zalicytuje zachęcające uzgodnienie 3♠. N powinien opisać rękę przez 4♣, pokazujące układ 5-5, a S zalicytuje cue bid 4♥. N powinien teraz ze względu na minimum wskazanej siły zalicytować 4♠. S już spasuje – w rozdaniu widać, że albo brak zatrzymania w karach, albo gdzieś indziej są luki.

Taka sekwencja może co prawda oznaczać brak zatrzymania w karach, jednak jeżeli S miałby silniejszą rękę, z którą zatrzymanie karo byłoby kluczową informacją, może ruszyć dalej, np. cue bidem 5♣ lub 5♥.