Rozdanie 8.

Rozdanie 8 Rozd. W, po partii: -	♠ Q J 10 6 2 ♥ Q 9 ♦ A J 10 ♣ 7 3 2
♠ A ♥ A 7 6 4 ♦ K Q 5 3 ♣ 9 8 6 4		♠ 8 7 5 4 3 ♥ J 10 8 2 ♦ 8 6 2 ♣ A
	♠ K 9 ♥ K 5 3 ♦ 9 7 4 ♣ K Q J 10 5

 Typowa walka w turnieju na maksy – kiery przeciwko pikom na niskiej wysokości. Wariantów licytacji jest tu kilka, a każdy z nich wygeneruje inny wynik.

 Zacznijmy od tego najbardziej zachowawczego:

1. Zawodnik S nie może zgłosić swojego koloru treflowego, gdyż według współczesnych standardów jest to Drury, czyli inwit+ z fitem w kolorze partnera. Natomiast zgłoszenie koloru przeciwnika (2♦) to silna licytacja bez fitu w kolorze wejścia. To naprawdę bardzo dobre ustalenie, choć w tym rozdaniu zmusza e-S-a do meldowania 1BA bez stopera karowego.

 1BA wygrywa się łatwo, a po wiście karowym bierze się nawet osiem lew. 90/120 dla NS

 W drugim wariancie E zachowuje się bardziej aktywnie:

1. Rekontra oznacza punkty i zasadniczo neguje posiadanie fitu pikowego. Są jednak pary i gracze, którzy grają inaczej.

 Teoretycznie kontrakt 2♠ powinien zostać obłożony bez jednej za 50, ale wymaga to dość uważnej obrony dlatego w protokole zobaczymy sporo zapisów 110 dla NS.

 I na koniec wariant, w którym gracz W nie da się przelicytować

 Teraz trzeba to ładnie rozegrać i zapisać bliskie maksowi 140 na swoją stronę.

 I znowu widzimy, że pasywna licytacja z reguły generuje straty. W wariancie pierwszym , w którym EW nie wykazują się walecznością, NS mogą zapisać nawet 120, a w wariancie trzecim EW biorą dziewięć lew grając w kiery. Różnica między zapisem 120 dla NS, a 140 dla EW jest gigantyczna.