Polski Związek Brydża Sportowego

PZBS

KRS 0000219753, NIP: 525-16-56-918, Organizacja Pożytku Publicznego

konto PZBS: 07 1240 6175 1111 0000 4577 6692

KMP 6/2013 - Analiza rozdań

Spis treści
KMP 6/2013 - Analiza rozdań
Rozdanie 2
Rozdanie 3
Rozdanie 4
Rozdanie 5
Rozdanie 6
Rozdanie 7
Rozdanie 8
Rozdanie 9
Rozdanie 10
Rozdanie 11
Rozdanie 12
Rozdanie 13
Rozdanie 14
Rozdanie 15
Rozdanie 16
Rozdanie 17
Rozdanie 18
Rozdanie 19
Rozdanie 20
Rozdanie 21
Rozdanie 22
Rozdanie 23
Rozdanie 24
Rozdanie 25
Rozdanie 26
Rozdanie 27
Rozdanie 28
Rozdanie 29
Rozdanie 30
Rozdanie 31
Rozdanie 32
Rozdanie 33

Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 32
Rozd. W,
po partii: EW
QJ64
J6
AK732
QJ
 
K9532
AK2
Q
K642
rozd. 32 A7
Q98753
J96
A3
  T8
T4
T854
T9875
 

W

N

E

S

1

pas

2

pas

32

pas

33

pas

54

pas

65

pas

pas

pas

 

 

1 5+–4+, nadwyżka, 15+ PC, a zatem i definitywne przesądzenie dogranej

2 wydłużenie treflowe

3 tzw. zachęta deskryptywna (opisowa): układ 5–3–1–4 oraz jedna do półtorej nadwyżki honorowej wobec minimum otwarcia (12 PC), z jeszcze silniejszą ręką W licytowałby inaczej, najczęściej sam przejąłby inicjatywę

4 piękna karta: pełne wyłączenie karowe oraz trzy wspaniałe honory: A, A oraz D; oczywiście o wielkim szlemie nie ma mowy, partner inwitował tylko szlemika (i bardzo dokładnie opisał swoją rękę, tak co do układu (5–3–1–4), jak i co do siły (15–16 PC)

Powyżej wzorcowa sekwencja deskryptywna (opisowa), tu pozwalająca na osiągnięcie wspaniałego szlemika w sposób w pełni racjonalny. Gwoli pełnej ścisłości – aktualna ręka W jest w zasadzie na taką sekwencję nieco za słaba; idealnie byłoby, gdyby jej dama, zamiast w karach, znajdowała się w którymś z kolorów czarnych. Ręce idealnie modelowe przychodzą jednak stosunkowo rzadko, tu zatem można również tę metodę licytacji (zachętę deskryptywną) zastosować, zwłaszcza przy założeniu, że odpowiedź 2 na otwarcie 1 w zasadzie forsuje do końcówki. Oczywiście da się jednak znaleźć rozklad, w którym już opisowe 5 zostanie przegrane, np. rozgrywający odda A oraz dwie lewy w którymś z kolorów czarnych. Może zatem bezpieczniej będzie pójść drogą następującą:

W

N

E

S

1

pas

2

pas

41

pas

42

pas

4BA3

pas

54

pas

6

pas

pas

pas

1 splinter, zasadniczo powinien jednak przyrzekać czterokartowy fit kierowy (wiele zależy tu jednak od ustaleń pary i struktury dalszych zapowiedzi w sekwencji rozpoczętej od otwarcia 1 i odpowiedzi 2)

2 minimum odpowiedzi, ale poza tym kilka nadwyżek układowo-lokalizacyjnych; pełne wyłączenie karowe, szósty kier oraz wspaniałe honory: dwa asy i dama atu, w tym drugi A – w podstawowym kolorze partnera

3 blackwood

4 dwie wartości z pięciu plus dama atu

Powtarzam jednak – to, czy z kartą W można zalicytować splintera, zależy od ustaleń pary i struktury dalszej licytacji, rozpoczętej otwarciem 1 i odpowiedzią 2.

Wracając zaś do sekwencji pierwszej, aby dokończyć opis swojej ręki, W musiał skoczyć na 5, zapowiedź 4 nie niosłaby bowiem takich informacji. Natomiast jego zapowiedź 4 (po parterowych 3) powiedziałaby o silniejszej niż aktualna ręce w układzie 5–2–1–5 albo 6–2–1–4 (bądź byłaby po prostu jednoznacznym cuebidem na uzgodnionych kierach).

Przeciwko przepięknemu szlemikowi 6(E) obrońca S wyjdzie najprawdopodobniej w karo, a jego partner zabije pierwszą lewę K i odwróci D. W rozgrywce należy uwzględnić ewentualność rozkładu atutów 2–2 i 3–1 oraz wykorzystać podział pików 3–3 i 4–2. Oczywiście nie można przebić w dziadku dwóch kar (choć przy aktualnym rozkładzie kart i to byłoby zwycięskie), doprowadziłoby to bowiem do wpadki przy podziale atutów 3–1. Optymalna rozgrywka: D zabita A w ręce, A K, pik do asa, pik do króla, pik przebity w ręce, karo przebite na stole, pik przebity w ręce, D, trefl do króla na stole, forta pikowa, na którą zostaje wyrzucony z ręki W; w ręce pozostaje jeszcze jeden atut. Do sukcesu potrzebny jest podział pików nie gorszy niż 4–2 (84%; przy gorszym pozostaje – w pewnych przypadkach – szansa przymusu, na przykład podwójnego: pikowo-treflowego przeciwko S i karowo-treflowego przeciwkoN) oraz albo rozkład kierów 2–2, albo 3–1, w tym ostatnim wypadku jednak bądź to trzy kiery musi miećN, bądź to S musi posiadać trzy kiery i longera pikowego. Pozwala to oszacować łączną szansę powodzenia tej rozgrywki (czyli – ponieważ jest ona optymalna – łączną szansę realizacji szlemika) na około 68%. W rozdaniu autentycznym atuty dzielą się 2–2, a piki 4–2, każda racjonalna linia postępowania prowadzi więc do łatwego i szybkiego sukcesu.

W protokole rozdania królować powinny zatem wpisy 1430 i 680 dla WE, te drugie dlatego, że szlemik nie jest bynajmniej tu kontraktem banalnym (tj. zupełnie oczywistym do wylicytowania).

Minimaks teoretyczny: 6(WE), 12 lew; 1430 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8(WE);

– 7 (WE);

– 12 (WE);

– 10 (WE);

BA – 10 (WE).