Rozdanie 10.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ ♥ Q 5 2 ♦ J 10 6 2 ♣ A 10 9 7 4 2
♠ J 9 8 ♥ A 9 7 4 ♦ K Q 7 3 ♣ 8 5		♠ Q 10 6 4 3 2 ♥ 10 8 3 ♦ ♣ K J 6 3
	♠ A K 7 5 ♥ K J 6 ♦ A 9 8 5 4 ♣ Q

Tutaj z kartą E znaczna część graczy otworzy 2♦ multi (bądź słabe 2♠). Po tym otwarciu S stanie przed nie lada problemem. Pewnie będą tacy, którzy skontrują, niektórzy pewnie wejdą 3♦, niektórzy przybliżą tę kartę odzywką 2BA. Każdy z tych wyborów ma oczywiste felery – kontra (a także 2BA) – singla trefl, i w mniejszym stopniu tylko trzy kiery, wejście 3♦ – lekko nadmiarową siłę. Wydaje się, że najmniejszym złem jest 2BA. Po 2BA W zalicytuje pewnie 3♥ – do koloru partnera. Jeżeli teraz N zgłosi trefle, to S przeniesie na kara i pewnie będzie grał 5♦ z kontrą:

Na ten, „godny lepszego losu”, kontrakt do oddania są trzy lewy.

Jeżeli N po 3♥ da kontrę, która u wielu oznacza „punkty bez wygodnej licytacji” (aczkolwiek tu jest wygodne 4♣), E przeniesie na 3♠, S skontruje i jeżeli teraz N spasuje, co nie jest oczywiste, to NS wezmą najczęściej +300.

Podobna licytacja może być po kontrze wywoławczej z kartą S – W zablokuje odzywką 3♥, a N pewnie zgłosi 4♣:

Tam, gdzie S wejdzie 3♦, W raczej spasuje – opozycja karowa powinna zniechęcać do przepychania się, a N zalicytuje pewnie od razu 5♦, które W skontruje.

Tam, gdzie E spasuje, NS pewnie będą dochodzić do 5♦. S otworzy 1♦, W spasuje, a co ma powiedzieć N? Nie ma wygodnej odzywki, może mixed raise 3♦? S zapewne spróbuje 3BA, ale N raczej się na to nie zgodzi i licytacja pewnie zakończy się w 5♦.

3♦ – 7-9 z 4+ fitem karowym; na pewno niejeden zalicytuje od razu 5♦.