Analizy przygotował

Marek Wójcicki

Rozdanie 1.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ K ♥ 10 9 8 7 3 ♦ Q 2 ♣ K Q 9 8 6
♠ Q J 9 8 6 ♥ 6 4 ♦ A J 10 8 3 ♣ 2		♠ 10 7 3 ♥ A K Q J ♦ 9 5 ♣ A J 5 4
	♠ A 5 4 2 ♥ 5 2 ♦ K 7 6 4 ♣ 10 7 3

Tutaj gracze N będą otwierać 2♥, niektórzy pewnie 1♥. Po 2♥ E nie ma łatwego wyboru, ciut brakuje do 2BA, ale pas z 15 PC jest trudny i podejrzewam, że wyborem większości będzie 2BA. Po 2BA S spasuje, a W wskaże transferem pięć pików i po 3♠ partnera zapewne zalicytuje 3BA, z 8 PC raczej trzeba zmierzać do 3BA niż szukać ewentualnego 5 w młodszy. E powinien przenieść na 4♠:

S wyjdzie w kiery, E weźmie i zagra w piki, a N, po lewie na króla, widząc w stole singla trefl, zapewne będzie kontynuował kiery. Rozgrywający po wzięciu powinien przezornie zagrać na razie na impas karo i N po lewie na damę zagra króla trefl. E weźmie asem i powinien przed graniem ponownie w atu jeszcze raz zaimpasować karo, co w zasadzie kończy rozgrywkę – do oddania jest już tylko as atu.

Po otwarciu 1♥ będzie podobnie – E wejdzie 1BA, ale tutaj W będzie miał przestrzeń na zgłoszenie kar:

3♦ – 5+♠-4+♦, forsing do końcówki; W ma co prawda tylko 8 PC, ale 5-5 z dobrymi kolorami upoważnia do przesądzenia końcówki; Pesymista może ją tylko zainwitować; symulacje pokazują, że z dobrym 5-5 w sile inwitu lepiej jest „udawać”, że ma się 6 pików niż równą rękę (przy standardowych ustaleniach po 2♠ jedyne inwitujące odzywki to 2BA i 3♠;
4♠ – minimum z fitem pikowym.