Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ QJ96 ♥ KT72 ♦ 954 ♣ QJ
♠ 2 ♥ AJ83 ♦ AT76 ♣ A873		♠ K74 ♥ Q94 ♦ QJ32 ♣ 654
	♠ AT853 ♥ 65 ♦ K8 ♣ KT92

¹ w Naszym Systemie można też odpowiedzieć 2♦ (we Wspólnym Języku byłoby to tzw. odwrócone podniesienie)

² z singlem pik, świadom faktu, że partner ma w tym kolorze co najwyżej trzy karty, W dąży do gry w kolor, popartyjna wpadka na 1BA mogłaby bowiem być bardzo bolesna (w rzeczywistości nie byłoby tak źle, a po ataku pikowym partner zrobiłby nawet nadróbkę!)

³ przeciwnicy zdradzili swoją licytacją, że nie są specjalnie silni, przeto S może sobie pozwolić na wyprzedzające ożywienie 2♠

⁴ E przepycha się na 3♦, tym bardziej że najczęściej jego partner będzie miał pięć kart w tym kolorze

⁵ ale i N z czterokartowym fitem pikowym musi przelicytować przeciwników 3♠

albo (Nasz System):

¹ naturalne pojedyncze podniesienie z fitem karowym

² teraz otwierający może być nawet bardzo silny, niemniej patrząc na problem ze statystycznego punktu widzenia, S na pewno może sobie pozwolić na zgłoszenie 2♠, jest przecież po pasie, przeto nie zmyli partnera co do siły swojej ręki

albo nawet:

¹ nawet teraz zgłoszenie 2♠ nie byłoby specjalnym błędem, powiedzmy jednak, że S spasuje

² w korzystnych założeniach e-N-owi wolno jest wywołać kolory starsze (tam, gdzie pozwala na to stosowany system, może to też uczynić przy pomocy konwencyjnych 2♣)

3♦ strony WE mogłyby nawet zostać zrealizowane, i to bez konieczności impasowania e-N-owi ♥10. W zarysie: W zagrałby blotkę kierową do damy na stole, a potem starałby się wyrzucić trzeciego kiera z tej ręki na czwartego trefla ręki W. W ten sposób byłby w stanie ograniczyć swoje przegrywające do trzech (!) trefli i jednego pika. Istnieją też inne warianty skutecznej rozgrywki, niektóre możliwe dzięki mniej niż doskonałej obronie. Rozgrywającemu może się na przykład udać przebić w ręce dwa piki, wyimpasować e-S-owi ♦K x i oprócz pika oddać przeciwnikom jeszcze tylko trzy przegrywające z dziadka – kierową oraz dwie treflowe.

Ale nawet jeżeli gracz W dostanie najtrudniejszy chyba dlań wist w atu i postawionym mu wymogom nie sprosta, co od czasu do czasu mogłoby się zdarzyć, wpadnie tylko bez jednej, za 100, i opłacalnie obroni dziewięciolewową częściówkę przeciwników w piki, wartą punktów 140. Zresztą WE będą grać w kara co najwyżej sporadycznie – albo bowiem S w drugim okrążeniu wejdzie 2♠, albo to jego partner ożywi na ostatniej ręce gasnące 1BA gracza E. I kiedy potem E zgłosi 3♦, albo N, albo S przepchnie się rzecz jasna na 3♠, będzie bowiem świadom faktu, iż na ich linii znajduje się dziewięć kart tego koloru. Na ogromnej większości stołów dziewiątego już w tym roku turnieju ostatecznym kontraktem staną się zatem czy to 2♠, czy to – dużo częściej – 3♠ z rękiS. Częściówka ta zostanie łatwo zrealizowana, do oddania są bowiem jedynie kier, trefl i dwa kara; król atu zostanie natomiast wyimpasowany. Ponadto W nie będzie dysponował wygodnym pierwszym wistem, po uzgodnieniu tego koloru przez partnera może więc z powodzeniem pociągnąć wówczas ♦A, co da rozgrywającemu łatwą dziesiątką wziątkę. Uwaga jednak! Dziesięć lew w piki gracz S będzie tu mógł wziąć w zasadzie zawsze. Nawet bowiem jeśli obrońca W zawistuje bezpiecznie w singla atu, rozgrywający dwa razy zaatutuje, pozostawiając dojście trzecią rundą pików do ręki, a następnie zagra w trefle. Po zabiciu asem pierwszej albo drugiej rundy trefli W nadal nie będzie mógł odebrać dwóch kar, a przeciwnik przejdzie trzecią lewą pikową do ręki i na dwa dobre trefle pozbędzie się ze stołu dwóch kar. Odda więc jedynie trzy boczne asy i zrealizuje swój kontrakt 3♠ z nadróbką.

Kara jest w stanie podegrać tylko E, a ten może się dostać do ręki jedynie ♥D. Dlatego jedynym wistem ograniczającym grającego w piki e-S-a do lew dziewięciu jest blotka kier, spod asa! Tylko taki początek pozwoli graczowiE dojść do ręki ♥D i zagrać ♦D. Nikt tak raczej nie zawistuje, przeto zdecydowanym hegemonem turniejowego protokołu tego rozdania będzie zapis 170 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 3♠(NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (NS, WE!);

♦ – 9(WE);

♥ – 8 (WE);

♠ – 9 (NS);

BA – 6 (NS).