Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

Rozdanie 21 Rozd. N, po partii: NS	♠ T98632 ♥ Q962 ♦ ♣ J42
♠ Q7 ♥ JT8 ♦ AK87 ♣ Q876		♠ AK ♥ AK53 ♦ T542 ♣ AK3
	♠ J54 ♥ 74 ♦ QJ963 ♣ T95

¹ bilans bez starszych czwórek

² patrz niżej

Partner ma około 11 PC, jeśli 12, to nie najładniejsze, na linii WE znajdują się więc 32, góra 33 miltony. Obie ręce są też absolutnie zrównoważone i najprawdopodobniej żadna z nich nie ma pięciokartu; jeśli zaś taki kolor posiada W, to jego ręka na pewno zawiera tylko 11, a może nawet 10 PC. W rozdaniu w zasadzie nie może zatem wychodzić dobry, prawidłowy szlemik, nawet w uzgodniony 4–4 kolor młodszy (tu: kara). Potwierdza to aktualny rozkład – aby zrealizować przy nim 6♦, atuty muszą się dzielić 3–2, a ♥D siedzieć w impasie. Szansa dodatkowa: przy treflach rozłożonych 3–3 można ściągnąć ♦A K, wyeliminować kolory czarne (na wszelki wypadek zgrać też ♥A) i odejść trzecią rundą kar. Być może lewę tę zdobędzie gracz S i będzie musiał wyjść spod ♥D (bądź pikiem pod podwójny renons). Albo utrzyma się w niej N, który pierwotnie posiadał tylko jednego kiera.

W tym rozdaniu wychodzi wprawdzie 6BA [i 6♣(W)] – aby grę tę zrealizować, trzeba by jednak w pierwszej rundzie kar zagrać blotką z ręki E do siódemki u W albo ♦7 od W do ♦10 u E (lub puścić ♦7 wkoło!). W ten sposób wzięłoby się trzy lewy karowe, a że ponadto trefle dzielą się 3–3, zaś ♥D leży pod impasem, po takiej „arcymistrzowskiej” grze rozgrywający istotnie skompletowałby dwanaście wziątek.

Jak z tego widać, powyższy wychodzący szlemik jest kontraktem bardzo dalekim od doskonałości. Nie mówiąc już o tym, iż z teoretycznego punktu widzenia optymalne rozwiązanie takiego koloru jak tu kara – aby zmaksymalizować szansę wzięcia w nim trzech lew – polega na ściągnięciu asa z góry, a następnie zagraniu blotki do dziesiątki. Pozwoli ono na zdobycie trzech wziątek nie tylko przy rozkładzie koloru 3–2, ale też 4–1 z singlową dziewiątką, waletem albo damą u e-N-a oraz z singlowym waletem albo damą u e-S-a (gdy taki honor spadnie, warto też ściągnąć ♦K, może od e-S-a zleci też druga z figur). Dlatego też w rozdaniu tym wszyscy rozgrywający powinni wziąć tylko 11 lew. Chyba że w bez atu będzie grał E (np. po otwarciu naturalnymi 2BA) i obrońca S zawistuje przeciwko tej grze ♦D. Ewentualne szlemiki będą natomiast w naturalny sposób przegrywane.

Najpopularniejszym wpisem w protokołach tego rozdania powinno być 460 dla WE, znajdzie się w nim też jednak na pewno sporo wpadkowych zapisów w wysokości 50 dla strony przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 6BA(WE), 12 lew; 990 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 12 (W!);

♦ – 11 (WE);

♥ – 11 (WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 12 (WE).