Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.

Rozdanie 8 Rozd. W, po partii: -	♠ QJ9 ♥ AJ ♦ 976543 ♣ 64
♠ T762 ♥ KQ3 ♦ AQ ♣ T972		♠ K83 ♥ 985 ♦ J8 ♣ AKJ85
	♠ A54 ♥ T7642 ♦ KT2 ♣ Q3

¹ wejście bardzo wątpliwe, przede wszystkim ze względu na słabość koloru kierowego

² rebid ten nie przyrzeka zatrzymania w kierach

³ inwit, zapewnia stopera kierowego

Po zbilansowaniu swoich rąk gracze WE powinni zatrzymać się w kontrakcie 2BA. Niestety, wskutek dosyć naturalnej powyższej sekwencji zostanie on ustawiony z ręki E. Chyba że gracz W zrezygnuje z pokazania swoich rachitycznych pików i po wątpliwym wielce wejściu e-S-a 1♥ – zgłosi bilansowe 2BA. Gracz S zostanie wtedy za swoją dosyć frywolną licytację ukarany, przeciwko ostatecznym 2BA(W) jego partner zaatakuje bowiem najprawdopodobniej ♥A i ♥W. Będzie to na dobrą sprawę jedyna obrona (poza – ściśle mówiąc – zupełnie nieracjonalnym pierwszym wistem w ♠9!?) dająca przeciwnikowi dziewięć wziątek. Oczywiście trefle zostaną zgodnie z brydżowym rachunkiem prawdopodobieństwa zagrane z góry.

Natomiast przeciwko 1BA(E) S zaatakuje blotką kierową. Rozgrywający będzie musiał zadysponować ze stołu figurę, więc N pobije ją ♥A i będzie kontynuował ♥W. A gdy się nim utrzyma, zagra na przykład ♠D. Rozgrywający doda z ręki blotkę, licząc na to, że wyjście pikowe nastąpiło z konfiguracji ♠D W x (x). Oczywiście spotkałaby go przykra niespodzianka, gdyby okazało się, iż N wykonał zagranie mylące z konfiguracji ♠D x x…

Teraz jednak N utrzyma się ♠D i wyjdzie bezpiecznie w trefle. Jak widać, nawet przy udającym się impasie karowym rozgrywający będzie dysponował tylko ośmioma wziątkami – i odzwierciedlający fakt ten zapis 120 dla WE będzie najpopularniejszym wpisem w turniejowy protokół.

Gdyby S nie wszedł do licytacji 1♥, a jego partner nie zagrał w trzeciej lewie ♠D, gracz E – także wówczas rozgrywający kontraktu 2BA – dostrzegłby szansę na nadróbkę, gdy ♠A znajduje się u e-N-a. Z drugiej jednak strony, gdyby honor ten miał S, zagranie w piki niosłoby z sobą ryzyko przegrania kontraktu 2BA (i to bez dwóch). Myślę, że postawiony przed takim problemem zawodnik E powinien uszanować grany kontrakt i zadowolić się ośmioma wziątkami. W tak dużym turnieju niektóre duety linii WE zagrają bowiem 3BA, a z nimi rozgrywający kontrakt 2BA już dawno albo przegrał, albo wygrał. Pod warunkiem, że nie wpadnie na 2BA. Tyle tylko, iż gdy w opisanych ostatnio okolicznościach rozgrywający odkryje, że gracz S miał pięć kierów, a z honorów ♣D oraz ♦K, może wyciągnąć wniosek, iż ♠A już mu się nie mieści. Z tym honorem wszedłby bowiem 1♥. Ale przecież jego kiery były bardzo słabe… W tym momencie wracamy do punktu wyjścia, że może jednak lepiej będzie rozgrywany kontrakt uszanować! Jak zatem widać, problem nie jest ani absolutnie biały, ani zupełnie czarny. Niełatwo wszakże zdecydowanie określić, jaki rodzaj szarości go pokrywa…

Minimaks teoretyczny: 3♦(NS) z kontrą, 8 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 8(NS);

♥ – 7 (NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 8 (WE).