Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.

Rozdanie 6 Rozd. E, po partii: EW	♠ AKJT5 ♥ 765 ♦ Q4 ♣ 863
♠ 74 ♥ K ♦ AJ975 ♣ AJT92		♠ 632 ♥ JT8 ♦ KT83 ♣ Q75
	♠ Q98 ♥ AQ9432 ♦ 62 ♣ K4

¹ dwukolorówka na młodszych 5⁺–5⁺

² konwencyjne: co najmiej inwit z fitem kierowym

³ S nie przyjmuje inwitu partnera, ale z sześciokartem mówi 3♥

Według niektórych ustaleń powyższe 3♥ to zapowiedź najsłabsza z możliwych, jako że 3♣ partnera były forsingiem do 3♥; wówczas licytacja przebiegłaby następująco:

¹ dwukolorówka na młodszych 5⁺–5⁺

² konwencyjne: co najmiej inwit z fitem kierowym

³ z sześcioma kierami S mógłby wtedy dać niezniechęcającego pasa

⁴ N, z bezwartościową raczej ♦D – i tak nie zapowie wszakże końcówki

Mimo równego układu E – ze znakomitymi uzupełnieniami w obu kolorach partnera – na pewno będzie walczył do szczebla 4♦. A ten kontrakt zostanie łatwo zrealizowany: S odbierze ♥A, a następnie wyjdzie w zalawintalowane przez partnera piki i ten ściągnie dwie wziątki w tym kolorze.

Z kolei kierowa gra e-S-a powinna zostać ograniczona do ośmiu wziątek, ale stanie się tak wyłącznie po ataku karowym, w świetle licytacji nietrudnym chyba jednak do oddania. Broniący odbiorą wówczas dwa kara i dwa trefle, E podegra bowiem ten ostatni kolor; ponadto należy się im jeszcze wziątka atutowa. W rozdaniu może więc łatwo zatriumfować „bezczelny” S, który szybko wrzuci 4♥ i przegra je bez dwóch, za 100. Najprawdopodobniej nie zostanie bowiem skontrowany, graczom WE trudno będzie bowiem wtedy tak liczyć na dwie lewy karowe, jak i wytropić w swoich rękach pewną wziątkę atutową.

W protokole rozdania dominować będą więc na pewno minimaksowe 130 dla WE, ale w towarzystwie mniej okazałych 100 dla tej samej strony.

Minimaks teoretyczny: 4♣(WE), 10 lew albo 4♦(WE), 10 lew; 130 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 10 (WE);

♥ – 8(NS);

♠ – 8(NS);

BA – 6 (WE).