Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ K ♥ A95 ♦ QJ954 ♣ A652
♠ 96532 ♥ K7 ♦ AT76 ♣ Q3		♠ AQ84 ♥ QJ843 ♦ 3 ♣ K97
	♠ JT7 ♥ T62 ♦ K82 ♣ JT84

¹ wejście mogło nastąpić z kartą wyraźnie słabszą niż otwarcie, ta ręka upoważnia więc gracza E do skoku na 3♠; ma on bowiem nie tylko solidne 12 PC, ale też atrakcyjny układ 5431, ponadto jego honory w kolorach czarnych zyskują na wartości jako położone za otwarciem e-N-a

Tylko 21 PC, ale też aż dziewięć pików i atrakcyjny układ ręki E. Ponadto ♥K w ręce W jest warty więcej niż formalne trzy miltony jako znakomite uzupełnienie podstawowego koloru partnera. Miltonowo końcówka jest jednak podlimitowa, przeto nie każdy duet WE ją zapowie, na pewno będzie ich jednak znaczna liczba. Przeciwko ostatecznym 4♠(W) N bez wątpienia zaatakuje ♦D, rozgrywka nie sprawi jednak graczowi W najmniejszych problemów. Łatwo bowiem wyrobi on sobie kiery, a przedtem raz zaatutuje, zaś po oddaniu lewy kierowej (czyli zabiciu ♥K przez e-N-a ♥A) ściągnie piki po raz drugi. Odda więc tylko ♥A, ♣A oraz wziątkę atutową. Co więcej, po zabiciu ♥K asem (♦D zabita asem, pik do króla i asa, kier do króla i asa) N będzie koniecznie musiał odebrać ♣A, inaczej wziątka ta mu przepadnie.

W protokole rozdania powinny więc znaleźć się przede wszystkim wpisy w minimaksowej wysokości 620 dla WE, rzadziej wystąpią w nich 650, 170 oraz 200 dla tej samej strony.

Minimaks teoretyczny: 4♠(WE), 10 lew; 620 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(NS);

♦ – 7(NS);

♥ – 9(WE);

♠ – 10 (WE);

BA – 8 (W!).