Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ AQT73 ♥ J2 ♦ A ♣ AQT92
♠ K85 ♥ KT75 ♦ QT432 ♣ 5		♠ 96 ♥ AQ8643 ♦ J87 ♣ K8
	♠ J42 ♥ 9 ♦ K965 ♣ J7643

¹ karta graniczna, w tych założeniach możliwe jest też otwarcie słabymi 2♥ czy 2♦ multi

² inwit do końcówki z fitem kierowym

³ dwukolorówka 5⁺–5⁺ piki z młodszym

⁴ S jest zbyt słaby, aby zgłosić 4♠

⁵ wskazanie silnej karty

⁶ teraz oczywiście S licytuje 4♠

⁷ gdyby E był pewien, że partner ma fit czterokartowy (a pewne konwencje pozwala ją na przekazanie takiej informacji), bez wątpienia zapowiedziałby obronne 5♥; wówczas dalsza licytacja potoczyłaby się według jednego z następnych wariantów

¹ słabe dwa

² z niezbyt silną kartą, czterokartowym fitem i bocznym singletonem W skacze na 4♥

³ w takich okolicznościach N musi zgłosić 4♠

⁴ W liczy, że obrona 5♥ będzie opłacalna, oczywiście nie jest to zapowiedź ani oczywista, ani absolutnie konieczna

⁵ wskazanie silnej ręki, informacja, iż 4♠ zostały zalicytowane w czystym ataku

⁶ z trzykartowym fitem i singlem w karach S bez wątpienia zapowie 5♠ (choć przy aktualnym rozkładzie 5♥ dałoby się już położyć za 800)

¹ multi

² dobre fity w obu kolorach starszych, blokujące (ostrożniejszą alternatywą jest niższy skok – na 3♥, o znaczeniu podobnym do powyższego)

³ pas wyczekujący

⁴ kiery

⁵ teraz już zgłoszenie 4♠ jest absolutnie konieczne

⁶ W uważa, że obrona 5♥ będzie jeszcze opłacalna; oczywiście nie jest to zapowiedź ani oczywista, ani absolutnie konieczna

⁷ wskazanie silnej ręki

⁸ z trzema pika i singletonem kierowym S najpewniej zapowie 5♠ choć przy aktualnym rozkładzie 5♥ dałoby się już położyć za 800)

Założenia są obie po, przeto nie każdy gracz W, mimo że będzie świadom faktu posiadania wraz z partnerem dziesięciu kierów, zdecyduje się na zgłoszenie 5♥, wówczas po prostu ostatecznym kontraktem staną się 4♠(N). Rozwinąłem jednak powyższe sekwencje do szczebla pięciu, aby pokazać, jak na zaistniałą wówczas sytuację powinien zareagować zawodnik N, oraz udowodnić, że nawet wtedy raczej nie skończy się na kontrakcie 5♥(WE) z kontrą, tylko na pikowej grze e-N-a. Po pikowej zapowiedzi tego ostatniego – czy to dwukolorowej, czy tylko jednokolorowej – i jego późniejszej kontrze wskazującej silną kartę jego partner najprawdopodobniej nie zdecyduje się na jej ukarmienie, tylko zapowie 5♠. W rzeczywistości pierwsza z tych gier zakończyłaby się wpadką bez trzech i cennymi 800 punktami dla strony NS. Na jej szczęście, przynajmniej i 5♠ zostanie zrealizowane, rozgrywający wyimpasuje bowiem króla atu i odda tylko ♥A oraz ♣K. Oczywiście przy tylko jednym dojściu do stołu – przebitką drugiej rundy kierów N stanie przed problemem, którego z czarnych króli impasować, ma jednak ogromne szanse na dokonanie prawidłowego wyboru. Powinien bowiem oprzeć się na przesłance, iż zagranie na impas treflowy byłoby dlań korzystne jedynie wówczas, gdyby W miał w tym kolorze drugiego króla (przy trzecim królu tamże impas wprawdzie wyszedłby, ale E lewę tę by przebił). Ale wtedy gracz E miałaby w treflach singla i najprawdopodobniej oddałby w niego pierwszy wist. Ponadto matematyka: łączna szansa sukcesu przy zagraniu na impas ♠K, a trefli z góry jest większa niż postępowanie odwrotne, tj. impas przeciwko ♣K i pociągnięcie ♠A z góry. Inaczej mówiąc: częściej spadnie singlowy ♣K (przy trzech kartach tego koloru za ręką) aniżeli singlowy ♠K (przy pięciu pikach u graczy strony WE).

W protokole tego rozdania powinny zatem dominować minimaksowe wpisy w wysokości 650 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 5♠(NS), 11 lew; 650dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11(NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 8 (WE);

♠ – 11 (NS);

BA – 7 (W!).