Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 17 Rozd. N, po partii: -	♠ T982 ♥ AKJ65 ♦ Q ♣ T42
♠ AQ43 ♥ 9 ♦ KJT742 ♣ Q5		♠ J75 ♥ T873 ♦ 98 ♣ AK97
	♠ K6 ♥ Q42 ♦ A653 ♣ J863

¹ można zaryzykować tę odpowiedź mimo tylko półzatrzymania w kierach, jeszcze lepszy byłby jednak konwencyjny 1♠ jako transfer na bez atu, zyskujący coraz większą popularność

Wydaje się, że to właśnie będzie najpopularniejszy w tym rozdaniu kontrakt, na pewno bowiem W przelicytuje 3♦ ewentualne 2♥ zawodnika S. Przeciwko tej grze N zaatakuje ♥A, po czym na pewno powtórzy kierem. Rozgrywający przebije w ręce, a ponieważ dysponuje tylko jednym pewnym dojściem do stołu (bez straty wziątki treflowej), najprawdopodobniej nie wykorzysta go na zrobienie impasu w atutach, tylko rozpocznie ♦K z ręki. Istotnie od e-N-a zleci wóczas singlowa dama, przeto – po oddaniu tej lewy na ♦A e-S-owi – rozgrywający będzie już w stanie skompletować wszystkie pozostałe wziątki. Po wyatutowaniu zagra bowiem w trefle, by zrzucić z ręki pika, a potem zrobi impas ♠D w ręce. Na pewno skuteczny, będący po pasie gracz N ujawnił już bowiem przecież 10 PC. A że ♠K jest w ręce e-S-a drugi, spadnie na asa i jedenastą wziątką rozgrywającego stanie się dziadkowy ♠W.

Proszę zwrócić uwagę, że udany impas karowy (przeciwko damie) nie rozwiązałby jeszcze wszystkich problemów rozgrywającego w tym kolorze, a zwłaszcza w całym rozdaniu, szczególnie w świetle dalszych kierowych skrótów ręki. Nawet gdy S miałby ♦A D x (as musi już znajdować się po prawej), to zabiłby asem zagraną z dziadka ♦9 i jego dama stałaby się niemożliwa do wyjęcia. Oczywiście gracz W mógłby uzyskać drugi dostęp do stołu, przejmując tam ♣D z ręki, ale wówczas straciłby wziątkę treflową, co czasem mogłoby być istotne. Natomiast jeśliN posiadałby niesinglową ♦D, zawsze należałaby mu się na nią wziątka; gdyby ponadto piki dzieliły się 3–3, rozgrywający mógłby wziąć tylko dziewięć lew. Na tej podstawie zagranie w pierwszej rundzie atutów królem z ręki jawi się jako krok nie tylko skuteczny, ale i w pełni racjonalny. Proszę też zwrócić uwagę, iż gdyby przy aktualnym rozkładzie kart W zgrał ♣D, przeszedł do dziadka ♣A, na ♣K zrzucił z ręki pika, a potem zagrał ♦9 wkoło, przegrałby nawet 3♦. Kiedy zaś dwukrotnie dostałby się stołu treflami, aby zaimpasować ♦D, a potem ♠K, zrealizowałby wprawdzie 3♦, ale bez nadróbki.

W protokole rozdania spotkamy więc wpisy 150 dla WE, ale też tylko 130 czy nawet 110 dla tej strony, na pewno nie każdy gracz W zdecyduje się bowiem na rozpoczęcie kar królem z ręki.

Minimaks teoretyczny: 5♦(WE), 11 lew; 400 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (WE);

♦ – 11 (WE);

♥ – 7(NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 7 (WE).