Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ 862 ♥ J7 ♦ AK9 ♣ KJ983
♠ AKJ3 ♥ 52 ♦ QJT7 ♣ AT7		♠ 4 ♥ K8643 ♦ 432 ♣ Q642
	♠ QT975 ♥ AQT9 ♦ 865 ♣ 5

¹ transfer na kiery

² z taką opozycją w kierach S nie ożywi przecież licytacji 2♠, szczególnie będąc po partii

Finalny pas e-S-a wygląda na krok racjonalny, niemniej w praktyce niekoniecznie okaże się posunięciem trafnym, grając w piki, zawodnik ten mógłby bowiem skompletować nawet dziewięć wziątek. Po ataku ♦D utrzymałby się bowiem ♦A na stole, zaimpasował kiery i wyszedł z ręki w trefla; potem zaś na dobrego ♣K wyrzuciłby z ręki karo, powtórzył impas kierowy i przebił w dziadku trzecią rundę tego ostatniego koloru. W ten sposób ograniczyłby swoje przegrywające do ♣A i trzech pików.

Tymczasem jednak na dużej większości stołów październikowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2014 w rozdaniu tym grane będą 2♥(W) – i strona NS powinna wyjść na tym jeszcze lepiej niźli na grze własnej. Przynajmniej wówczas, gdy po oczywistym ataku ♦A w drugiej lewie N wyjdzie w atu, najczytelniej – waletem. Po dwukrotnym zaatutowaniu S odwróci singlową ♣5, ostatecznie rozgrywający wpadnie zatem bez dwóch, za 200, odda bowiem cztery lewy atutowe, dwie karowe i treflową. Każde inne zagranie e-N-a w drugiej lewie niż w atu pozwoli już jednak graczowi W wybronić się tylko bez jednej, za 100.

W protokole rozdania spotkamy więc właśnie przede wszystkim omówione wyżej trzy wpisy: 100, 200 orz 140 dla strony NS.

Minimaks teoretyczny: 3♠(S!), 9 lew; 140dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(S!)

♦ – 7 (NS)

♥ – 7 (NS);

♠ – 9 (S!);

BA – 6 (NS,WE!).