Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

Rozdanie 5 Rozd. N, po partii: NS	♠ KQ9432 ♥ 92 ♦ QT8 ♣ 62
♠ AT6 ♥ K8543 ♦ 972 ♣ 54		♠ J7 ♥ AQ6 ♦ AJ3 ♣ QT983
	♠ 85 ♥ JT7 ♦ K654 ♣ AKJ7

¹ naturalne słabe dwa

² przy lebensohlowych 2BA przyrzekają mniej więcej bilansowe pokrycie kontraktu 3♥

¹ multi

² tu także E może sobie pozwolić na kontrę o znaczeniu: wywoławcza do hipotetycznych pików przeciwnika albo silna w składzie niezrównoważonym

³ do koloru partnera

Gracz S (czy N) wygrałby 2♠, po naturalnym wiście treflowym (czy ogólnie – niekierowym) nawet z nadróbką, ma bowiem do bezwzględnego oddania jedynie ♠A, dwa kiery oraz ♦A. Wprawdzie ♦W leży za ♦10, ale można by się było temu przeciwstawić – i to nie tyle nawet impasem Czekańskiego w tym kolorze (♦10 z ręki N, a potem impas ♦8 tamże), co impasem przeciwko ♣D albo – optymalnie – treflowo-karowym przymusem przeciwko zawodnikowi E. Jeśli zatem graczS zdecyduje się na przelicytowanie 3♥ przeciwników 3♠, co mimo niekorzystnych dla strony NS założeń jest możliwe w każdej z powyższych sekwencji, on sam bądź jego partner powinien odnieść sukces i skompletować dziewięć wziątek. Teoretycznie bowiem, kontrakt ten bezwarunkowo położy jedynie pierwszy wist kierowy (poprzedzony ewentualnie oddaniem ♦A), a potem wskoczenie przez W ♠A w pierwszej rundzie atutów i zagranie po raz czwarty w kiery, co spowoduje, że w rękach broniących wyrobi się druga wziątka atutowa. Niezbyt to jednak realna obrona, szczególnie wówczas, gdy pierwszym wistującym będzie E.

Natomiast grając w kiery, W wziąłby osiem lew, drugą wziątkę wpadkową (na kontrakt 3♥) zapewniłby bowiem obrońcom jedynie także niespecjalnie realny pierwszy wist ♦10 (chyba że N okazałby się ortodoksyjnym wistantem odwrotnym bądź odmiennym), rozpoczynający manewr okrążający przeciwko ♦W i ♦9 w rękach WE. Dużo łatwiej byłoby położyć bez dwóch kontrakt 3♥(E), wówczas bowiem wystarczyłoby, aby S wyszedł w licytowane przez partnera piki. W każdym razie po przedstawionej wyżej obronie rozgrywający musiałby oddać dwa kara, pika, dwa trefle oraz lewę atutową, S nadbiłby bowiem trzecią rundę pików. A tak, gdy przeciwko 3♥(W) N zaatakuje ♠K, rozgrywający będzie już dysponował ośmioma wziątkami. Z kolei po ataku treflowym – albo po ♥2 – gdy w lewie drugiej rozgrywający zagra w trefle – S po utrzymaniu się ♣W będzie koniecznie musiał wyjść blotką karową, aby wytrącić dojście ♦A do ręki E, do potencjalnych fort treflowych. Gdy tak nie zagra, W będzie już bowiem nawet w stanie zrobić swoje.

Wydaje się zatem, ze w protokole rozdania spotkamy przede wszystkim zapisy w wysokości 140 i 50 dla strony NS.

Minimaks teoretyczny: 2BA(WE) z kontrą, 7 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 7 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (WE).