Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ KJ ♥ Q ♦ Q32 ♣ QT86543
♠ 765432 ♥ K5 ♦ T94 ♣ KJ		♠ AQ ♥ J74 ♦ K8765 ♣ 972
	♠ T98 ♥ AT98632 ♦ AJ ♣ A

¹ w niekorzystnych założeniach wejście z tak słabym kolorem i minimalną siłą honorową zdecydowanie odradzam

² półforsujące

³ tak naprawdę karta ta warta jest 2,5 kiera, w meczu należałoby się zatem poważnie zastanowić nad rebidem 3♥

Inna możliwość to odpowiedź e-N-a 2♣ (forsing na jedno okrążenie), a potem nieforsujące powtórzenie 3♣.

Teraz jednak przeciwko kierowej grze e-S-a W wyjdzie najprawdopodobniej pikiem i staranna obrona ograniczy rozgrywającego do tylko ośmiu wziątek [po ataku ♦10 (a ściśle mówiąc, każdym niepikowym) S miałby już (mógłby powalczyć o) nadróbkę]. E zabije bowiem dziadkowego ♠W damą, będzie też mógł ściągnąć ♠A, a potem odejdzie kierem. Po utrzymaniu się ♥K W bezpiecznie odejdzie pikiem, a E – po wzięciu lewy na ♥W – treflem. Po takiej obronie rozgrywający nigdy nie dostanie się na stół, aby zaimpasować ♦K, oprócz dwóch pików i dwóch kierów będzie więc musiał oddać jeszcze lewę karową. Sam skompletuje zatem tylko osiem wziątek.

W protokole rozdania spotkamy zatem przede wszystkim minimaksowe wpisy 110 dla NS, rzadziej – nadróbkowe 140 dla tej samej strony. Gra w trefle może zaś przynieść e-N-owi 10 lew i 130 punktów, jako że tylko pierwszy wist w karo definitywnie pozbawiłby rozgrywającego 10. wziątki (inaczej wyrobi on sobie i wykorzysta fortę kierową i odda jedynie trefla oraz dwa piki).

Minimaks teoretyczny: 2♥(NS), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 6 (NS,WE!);

BA – 6 (N!).