Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 16 Rozd. W, po partii: EW	♠ K 6 ♥ A ♦ A K Q 8 6 5 ♣ A J 7 6
♠ Q 7 4 ♥ K 9 7 5 4 3 ♦ 7 4 ♣ 9 5		♠ J 10 2 ♥ J 6 ♦ J 9 3 ♣ K Q 10 8 2
	♠ A 9 8 5 3 ♥ Q 10 8 2 ♦ 10 2 ♣ 4 3

Nasz System:

¹i kolor kierowy i cała karta zdecydowanie za słaba na otwarcie słabymi 2♥ czy 2♦ multi (w założeniach niekorzystnych!)

²acolowski forsing do dogranej

³ standardowy negat

^{4, 5}naturalne

⁶wygląda na to, że najłatwiej będzie wziąć dziewięć lew w bez atu

⁷S nie powinien już nic licytować, partner ma bowiem najwyraźniej układowego acola na karach i liczy, iż weźmie dziewięć w oparciu o longera w tym kolorze

Do dalszej licytacji z aktualną siłą upoważniałby e-S-a jedynie fit karowy w niezłej choćby trochę układowej.

Alternatywne podniesienie do 4♠ z drugim królem, tu akurat bardzo celne, jawi się jako krok ogromnie ryzykowny. S może przecież mieć w tym kolorze na przykład piątego waleta (pięć blotek raczej nie, jako że z układem 4♠–5⁺♦ N dałby rebid 2♠).

Wspólny Język:

¹i kolor kierowy, i cała karta zdecydowanie za słaba na otwarcie słabymi 2♥ czy 2♦ multi (w założeniach niekorzystnych!)

²sztuczny forsing do dogranej

^{3, 4, 5}naturalne

⁶w tym wypadku z jeszcze większą pewnością co do słuszności tego kroku

Na ogromnej większości stołów skończy się właśnie na kontrakcie 3BA(N). Przeciwko tej grze E zaatakuje ♣K i rozgrywający z ulgą skonstatuje, iż przy normalnym rozkładzie kar dysponuje 10 wziątkami z góry. Oczywiście pierwszą lewę rutynowo przepuści, ale jeśli tylko E nie powtórzy treflem (a w pierwszej lewie dostanie od zniechęcającą partnera ♣9), na wspomnianych 10 lewach z góry się skończy. Jak już wspomniałem, szczęśliwsze (bo na pewno nie lepsze) byłoby tylko 4♠, dzięki podziałowi tego koloru 3–3 rozgrywający byłby bowiem w stanie zrobić nadróbkę.

Wygrane zostałoby też na pewno 5♦, jako że położyłby je tylko wist atutem różnym od waleta. Gracz E na pewno jednak tak nie wyjdzie, ma bowiem naturalny atak ♣K. A wówczas rozgrywający przebije na stole trzecią rundę trefli waletem atu. Teoretycznie rzecz biorąc, mógłby nawet, choć znów w nieco ekwilibrystyczny sposób, zarobić nadróbkę. A mianowicie zabić ♦K asem (bądź nawet pierwszą lewę przepuścić), ściągnąć ♥A i wyjść treflem. Po wzięciu tej lewy ♣9 W wyszedłby w karo – zaś N zabiłby ♦A w ręce, przebił na stole trefla ♦10 i wyszedł stamtąd ♥D (!). Postawiony przez W ♥K zostałby przebity  blotką karo w ręce, podczas gdy od E zleciałby ♥W; potem N do końca by wyatutował, wszedł do dziadka ♠A i na wyrobioną ♥10 pozbył się z ręki jej ostatniego trefla. Cyrk przyjechał! – można by było wtedy zawołać.

W protokole rozdania będą dominować zapisy w wysokości 430 dla NS, znajdą się w nim też jednak 400 dla tej strony – za 5♦ swoje.

Minimaks teoretyczny: 5♠(NS), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 10 (NS);

h – 8 (NS);

♠ – 11(NS);

BA – 10 (NS).