Rozdanie 4.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ A K 8 5 ♥ K Q ♦ A J ♣ A 9 7 5 2
♠ Q J 9 6 ♥ 10 7 ♦ K 8 7 ♣ K 10 6 4		♠ 10 7 4 3 ♥ A J 8 3 2 ♦ Q 3 2 ♣ 3
	♠ 2 ♥ 9 6 5 4 ♦ 10 9 6 5 4 ♣ Q J 8

 Przy bardzo wielu stołach będzie to najkrótsza licytacja turnieju. Po PAS-ie W, gracz N otworzy silnym 2BA i wszyscy się na to zgodzą.

 Ręka N, pomimo układu 5-4, zdecydowanie kwalifikuje się do zgłoszenia bez atu. Najdłuższy kolor, czyli trefle, jest słabej jakości, a dubletony zawierają prawie połowę siły otwierającego.

 E zawistuje małym kierem i N dość łatwo skompletuje osiem lew. Jedyne co musi zrobić w rozgrywce, to wyjść w drugiej lewie blotką trefl do DW8 w stole.

 W przypadku, gdy NS nie grają silnym otwarciem 2BA sprawy mogą przyjąć nieco inny obrót. N otworzy 1♣ i, jeśli E zdecyduje się na wejście 1♥, a wśród około 200 graczy zajmujących tę pozycję znajdzie się ich kilkudziesięciu, jego partner odpowie 1♠, a wtedy, przy akompaniamencie przeciwników (EW zgłoszą 2♠), NS mogą wylicytować 3♣. Jest to optymalny kontrakt rozdania, gdyż grając w trefle można wziąć nawet dziesięć lew.

 Gra będzie toczyła się więc o dużą stawkę, bo 130 to więcej niż 120 za wygrane 2BA, a 110 to z kolei o 10 punktów mniej. Wszyscy dobrze wiemy jak wielką różnicę robi te skromne dziesięć punkcików w turnieju na maksy. By uzyskać optymalny rezultat, kolejne ruchy rozgrywającego po wiście ♠7 powinny wyglądać następująco:

1.      As pik.

2.      Pik przebity w stole.

3.      Kier do króla, E bije asem i odwraca w trefla.

4.      Dama ze stołu, W oczywiście nie kładzie króla.

5.      Kier do damy.

6.      Król pik.

7.      Przebicie ostatniego pika waletem atu.

8.      Blotka kier przebita w ręce.

9.      As karo.

10.  Walet karo.

11.  Przebitka dowolnego zagrania obrońców i deklaracja dziesięciu lew.

 Krótko mówiąc, najistotniejsza jest lewa ósma, a potem należy jeszcze tylko powstrzymać się przed ściąganiem asa treflowego.