Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ 8 ♥ Q 6 5 3 ♦ 7 6 5 4 ♣ 10 9 7 2
♠ Q J 10 6 4 2 ♥ J 9 8 4 ♦ 2 ♣ K J		♠ K 7 5 ♥ A K 7 2 ♦ Q 3 ♣ A Q 6 5
	♠ A 9 3 ♥ 10 ♦ A K J 10 9 8 ♣ 8 4 3

To rozdanie pewnie nie dostarczy tylu emocji co pierwsze. Gracze E będą otwierać 1♣ (chyba już nikt nie otwiera 1BA z siłą 18 PC), S będą wchodzić 1♦ (bezkompromisowy skok w 3♦ byłby błędem, gdyż partner jest przed pasem i w razie zastania u niego jakichś wartości, 3BA może być blisko, karta S pozwala liczyć na 7 lew). Po wejściu 1♦ W będzie zwykle, jak to się mówi, „w szponach systemu”. Większość zalicytuje naturalne 1♠, ale na pewno znajdą się tacy, którzy dadzą kontrę negatywną „oba starsze” (ale przy takiej różnicy w jakości kolorów nie solidaryzuję się z takim wyborem), bądź systemowy transfer na piki 1♥. Po wskazaniu przez W pików, WE zwykle zagrają końcówkę w ten kolor, ewentualnie po próbie szlemikowej 5♠. 

pas – wydaje się, że w niekorzystnych założeniach 3♦ byłoby przesadą;

2♦ – odwrotka;

4♦ – 6+♠, krótkość karo (autosplinter);

5♦ – 0-3 wartości na pikach.

Ten kontrakt jest bezproblemowy. 

Tam, gdzie W da kontrę „oba starsze” i końcówkę zagra się z ręki E, rozgrywający będzie musiał trafić rozgrywkę atutów nawet po wiście dwa razy w karo.

Po transferze na piki grozi gra w kiery z ręki W, np. po licytacji:

1♥ – 4+♠;

2♦ – silna ręka;

2♥ – 5+♠-4+♥;

4♦ – krótkość.

Oczywiście także po transferze można stosować odwrotkę, wtedy licytacja powinna być taka, jak po naturalnym 1♠.

Jeżeli N wyjdzie w singla („na kolor w krótkie”), to nawet końcówka zostanie obłożona błyskawicznie po dwóch przebitkach pikowych.