Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ 10 9 4 ♥ 3 ♦ 10 8 5 4 ♣ A K Q J 3
♠ J 7 ♥ A K Q 8 2 ♦ 7 6 2 ♣ 10 9 8		♠ A Q 6 3 ♥ 10 7 4 ♦ K J ♣ 7 6 5 2
	♠ K 8 5 2 ♥ J 9 6 5 ♦ A Q 9 3 ♣ 4

Tutaj, mimo, że na NS wychodzą końcówki w bez atu i w kara, przy zdecydowanej większości stołów przy grze utrzymają się pary WE w kontraktach kierowych, najprawdopodobniej na wysokości trzech.

Gracze E i S spasują (chociaż pewnie znajdą się tacy, którzy z kartą S na takie 10 PC otworzą 1♦ – można znaleźć za tym argumenty – niezły, chociaż tylko 4-kartowy kolor otwarcia, obie starsze czwórki…) i W będzie otwierał 1♥. Większość graczy N wejdzie 2♣ (po pasie partnera nic strasznego nie grozi, a taaaki kolor wart jest pokazania), E pewnie będą podnosić do 3♣, wskazując górę pasa z fitem kierowym (alternatywą jest kontra negatwyna, która może być skuteczna, gdy partner ma 4 piki – przy 4 blotkach treflowych skrót tym kolorem jest wysoce prawdopodobny i przy grze w kiery może być zabójczy), a W zalicytuje 3♥ i to pewnie zakończy licytację. 

3♣ – góra pasa z fitem kierowym;

Pas – pewnie znajdą się tacy, którzy ufni w wejście partnera zdecydują się na kontrę.

Po ściągnięciu trzech trefli i podegraniu kara 3♥ zwykle zakończy się wpadką bez trzech, gdyż trudno przypuszczać, aby W „w ciemno” wykonał impas waleta z dziewiątką atu. Co prawda po kontrze może to zrobić, redukując wpadkę do -300.

Po kontrze negatywnej też kontraktem końcowym pewnie będzie 3♥:

Ktr. – negatywna, 4 piki, 7+PC;

2♥ – brak 4 pików, 4 karach, niekoniecznie 6 kierów;

3♥ – fit kierowy, około 10-11 PC.

Tam, gdzie S zdecyduje się na otwarcie 1♦, NS „o własnych siłach” nie mają szans na dojście do tej bardzo szczęśliwie wychodzącej końcówki, zwykle po dwustronnej licytacji zagrają 4♦:

2♥ – Inwit do końcówki z fitem karowym;

3♦ – góra pasa z fitem kierowym, pewnie znajdą się ostrożniejsi którzy zdewaluują ♦KW i podniosą kiery do dwóch