Rozdanie 13.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ J 10 9 7 2 ♥ K J 8 7 ♦ 8 4 3 ♣ 4
♠ A 5 3 ♥ A 5 4 ♦ 9 2 ♣ A 10 7 6 5		♠ K 6 ♥ Q 6 3 2 ♦ 5 ♣ K Q J 9 8 3
	♠ Q 8 4 ♥ 10 9 ♦ A K Q J 10 7 6 ♣ 2

 Banalna w rozgrywce końcówka treflowa na linii WE. Dla wielu par problemem może być jednak jej wylicytowanie.

 Najłatwiej będzie wtedy, gdy WE grają pryncypialnie i zgłoszenie koloru przeciwnika forsuje do dogranej.

(1)  Precision.

(2)  Pytanie o zatrzymanie. Kartę ze starszą czwórką zawsze licytujemy przez kontrę, więc odzywka 3♦ uzgadnia przez domniemanie trefle.

(3)  Cue bid krótkościowy. To jasne, gdyż E nie ma honorowego zatrzymania karowego.

 Gracz W z pewnością nie obraziłby się na partnera gdyby ten spasował na cztery trefle, ale skoro 3♦ jest forsingiem do dogranej, to takiej możliwości nie ma. Na szczęście wszystko skończy się dobrze i za chwilę WE zapiszą 600 po swojej stronie.

 Rozgrywka kontraktu treflowego powinna oczywiście wyglądać tak: atk ♦A-K, przebitka, odebranie przeciwnikom atutów, wyeliminowanie koloru pikowego, a następnie as kier i kier do damy. Wygrywamy, gdy N ma króla kier oraz dodatkowo wtedy, gdy S ma w tym kolorze drugiego króla.

 Jeśli S, zamiast mówić 2♦ zdecyduje się na skok w 3♦ wiele par WE będzie miało problem z interpretacją odzywki 4♣.

 Czy ostatnia odzywka gracza W forsuje, czy też jest to karta w sile +-10 PC z czwórką pikową i fitem trefl? Sekwencja tego typu nie przychodzi wprawdzie codziennie, ale warto mieć na tę i analogiczne okoliczności jakieś ustalenia. Zwłaszcza ze stałym partnerem.

 Moje ustalenia są takie, że powyższa sekwencja przesądza końcówkę.