Rozdanie 7.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ 8 7 6 4 3 ♥ 9 7 3 ♦ 6 ♣ K J 7 4
♠ Q 10 9 ♥ K Q J 10 2 ♦ J 8 ♣ 8 5 3		♠ K ♥ 8 6 4 ♦ A K 9 5 4 2 ♣ A Q 2
	♠ A J 5 2 ♥ A 5 ♦ Q 10 7 3 ♣ 10 9 6

Tutaj część graczy S na pewno otworzy 1♣, W wejdzie 1♥. Po pasie N E zalicytuje 2♣ – Drury, po otwarciu 1♣ niekoniecznie z fitem. S spasuje a W zalicytuje 2♥ - w dzisiejszym stylu jest to najsłabsza sekwencja, wskazująca 8-11 PC i E powinien zrezygnować ze szlemika, licytując 4♥, aby nie ułatwiać obrońcom wistu.

2♥ – najsłabsza licytacja, 8-11 PC, w pierwszych latach stosowania Drury w Polsce takim negatem było 2♦, ale w chwili obecnej standardowo przyjmuje się, że 2♦ oznacza „siłę minimalnego otwarcia” bez specjalnego układu.

N zaatakuje zapewne w singla karo. Rozgrywający powinien pobić asem i zagrać w pika – pozornie narzucające się zagranie w atu prowadzi donikąd, oba starsze asy są prawie na pewno w ręce S i nie unikniemy konieczności przebijania kara wysoko w razie gdyby obrona chciała brać przebitki i dążyć do promocji. S, po asie pik, zagra zapewne na przebitkę, a N po wzięciu lewy najlepiej zrobi jak wyjdzie w trefla, jednak rozgrywający nie ma innego wyjścia, niż impas. Po wzięciu lewy na damę należy zagrać w atu i (pod warunkiem przebicia kara wysoko) kontrakt jest zabezpieczony.

Tam, gdzie S spasuje na otwarciu, spasują także W i N, a E otworzy 1♦. S spasuje, a W odpowie 1♥ (dobrze by się sprawdziła tutaj odpowiedź 2♥ – góra pasa z niezłą piątką – E mógłby od razu zalicytować końcówkę w kiery), N spasuje, a E ma problem z rebidem – we Wspólnym Języku 3♦ jest dość oczywiste, ale myślę, że „Strefowcy” podzielą się na licytujących 2♦ i 3♦. Tak, czy owak, W powtórzy kiery, tylko skrajny pesymista spasowałby na 2♦ i E zalicytuje zapewne końcówkę w kiery.