Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

	♠ K876 ♥ Q109 ♦ == ♣ AQJ852
♠ 43 ♥ K763 ♦ AQ10753 ♣ 9		♠ J52 ♥ AJ42 ♦ 96 ♣ K1064
	♠ AQ109 ♥ 85 ♦ KJ842 ♣ 73

Nasz System:

¹ oczywiście S dołożyłby 4♠, gdyby W nie wszedł karami

Wspólny Język:

¹ precision

² pytanie

³ kontra wistowa, wskazanie kar

⁴ S zainwitowałby dograną, gdyby W nie wskazał długości karowej i wartości w tym kolorze

Gdyby nie karowa licytacja W (bądź samo tylko wskazanie przezeń tego koloru naturalną/wistową kontrą) każda para NS doszłaby w tym rozdaniu do końcówki w piki. I przy normalnych rozkładach łatwo by ten kontrakt zrealizowała – rozgrywający oddałby dwa kiery oraz być może wziątkę na zaimpasowego ♣K. Teraz jednak, gdy W wskazał posiadanie longera karowego, S powinien się zorientować, że rozkłady nie są normalne (statystyczne) – nie będzie więc mógł swojego pięciokartu karowego ani wyrobić, ani poprzebijać w ręce partnera (m.in. z tego wzgledu, że także krótki w karach obrońca E będzie przebitki te nadbijał). Ponadto ekstremalny rozkład kar (najprawdopodobniej 6511 albo 6520) jest sygnałem, że także pozostałe kolory mogą się w tym rozdaniu dzielić nierówno (niekorzystnie dla strony NS). Należy zatem zachować jak największą ostrożność i zatrzymać się jak najniżej. W związku z tym odpowiadający powinien spasować na 3♠, a kiedy będzie to możliwe – nawet na 2♠ partnera.

W praktyce kontrakt 3♠(S) definitywnie położy jedynie atak blotką kierową – do waleta w ręce partnera, i odwrót ze strony tego ostatniego w karo. Zakładając także dalszą staranną obronę, rozgrywający zdobędzie wówczas jedynie osiem wziątek, najczęściej sześć atutowych oraz dwie treflowe. Po każdym innym ataku, na przykład wyjściu przez W w singlową ♣9, gracz S będzie już jednak miał szansę, aby wziąć lew dziewięć.

Jeżeli natomiast chodzi o grę pikową z ręki N, to optymalny dla broniących będzie wówczas pierwszy wist karowy, tylko on ograniczy bowiem rozgrywającego do lew ośmiu, pod warunkiem wszakże, że po wyjściu graczaE ♦6 (wist odwrotny) i dołożeniu przez rozgrywającego ze stołu małego kara, W nie wstawi ♦10, tylko niższą blotkę tego koloru (!?). Inaczej i ten rozgrywający będzie już miał szansę na zdobycie dziewięciu wziątek. Jest tu wszakże wiele wariantów gry, tak strony rozgrywającej, jak i obrońców. Generalnie – wprawdzie teoretycznie rzecz biorąc, zawsze można ograniczyć grającego w piki e-S-a czy e-N-a do lew ośmiu, w praktyce będzie to jednak trudne albo wręcz bardzo trudne, wolno zatem postawić prognozę, że duża większość rozgrywających będzie brała dziewięć wziątek. Najpopularniejszymi wpisami w turniejowych protokołach tego rozdania winno być zatem 140 dla NS oraz 50 dla WE [za 4♠(NS) bez jednej]; dużo rzadziej ujrzymy w nich 110 dla NS i 100 dla WE [za 4♠(NS) bez dwóch].

Minimaks teoretyczny:  2♠(NS), 8 lew albo 3♣(NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 8 (WE);

♥ – 8 (WE);

♠ – 8 (NS);

BA – 8 (WE).