Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

	♠ 106432 ♥ Q97 ♦ 53 ♣ 1053
♠ KJ85 ♥ J4 ♦ J876 ♣ 862		♠ A ♥ A10532 ♦ KQ1092 ♣ K7
	♠ Q97 ♥ K86 ♦ A4 ♣ AQJ94

¹ 15–18 PC, mimo tylko jednego stopera w kierach zapowiedź dosyć naturalna, tym bardziej że brak atrakcyjnej alternatywy (ewentualne wejście 2♣ ma jeszcze więcej wad)

² transfer na piki

³ naturalne, 5⁺♥–5⁺♦ (tak w Naszym Systemie, jak i we Wspólnym Języku)

Z wyraźną nadwyżką, także układową, oraz niezłymi longerami większość zawodników E postawi na grę własną i zgłosi w drugim okrążeniu zapowiedź 3♦. I ta zakończy wymianę zdań w tym rozdaniu, gracze NS już się bowiem nalicytowali, a partner – z czterema karami i tylko dwoma kierami – nie będzie przecież przenosił na trzy w ten ostatni kolor. Tak to się przynajmniej potoczy na bardzo wielu stołach marcowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2012.

Przeciwko 3♦(E) obrońca S zaatakuje prawdopodobnie ♦A i karem, rozgrywający utrzyma się więc na stole i zagra stamtąd kiera – do dziesiątki w ręce. A potem wyrobi sobie przebitką kiery. Jednego trefla wcześniej czy później będzie jednak musiał oddać, mimo to łatwiutenko zrobi nadróbkę i zapisze po swojej stronie protokołu minimaksowe 130 punktów.

Oczywiście w przypadku kontraktu karowego z gorszej rękiW pierwszy wist w trefla – podgrywający stołowego króla – ograniczyłby rozgrywającego do tylko dziewięciu wziątek.

Istnieje tu jednak jeszcze jedna, interesująca możliwość: maksowa pułapka, jaką na przeciwników może zastawić chytry gracz E. Otóż do ewentualnego kontraktu 3♦ będzie on przecież w stanie doprowadzić zawsze, dysponuje bowiem dwoma najstarszymi kolorami (poza pikami przeciwników). Cóż zatem mu szkodzi po włączeniu się do gry strony NS na razie spokojnie poczekać na dalszy rozwój wydarzeń…

¹ 15–18 PC, mimo tylko jednego stopera w kierach zapowiedź dosyć naturalna, tym bardziej że brak atrakcyjnej alternatywy (ewentualne wejście 2♣ ma jeszcze wiecej wad)

² transfer na piki

³ 2♥ e-N-a forsują, więc E na razie czeka…

⁴… w następnym okrążeniu zgłasza zaś nadwyżkową, wywoławczą kontrę…

Jeśli po tej kontrze partner zalicytuje 3♣, E zgłosi 3♦, prosząc swojego vis-á-vis o wybór pomiędzy karami a kierami. Nic wszelako nie stoi na przeszkodzie temu, aby zapolować na ewentualny pocałunek śmierci. Tak właśnie stanie się w tym rozdaniu – ze swoją dosyć silną czwórką pikową graczowi W będzie jak najbardziej wolno spasować na wznawiającą kontrę partnera. Przecież także przeciwnicy są po partii. I tak przeciwko ostatecznym 2♠(S) z kontrą W wyjdzie ♥W – a gdy ze stołu zostanie dołożona blotka, E lewę tę przepuści. Rozgrywający weźmie ją wówczas ♥K w ręce i jeśli nawet następnie wyjdzie stamtąd w blotkę atu, E utrzyma się asem i albo zagra ♥A i kierem – do przebitki, albo najpierw otworzy kara. Tak czy owak, broniący na pewno wezmą sześć lew: kiera, karo oraz cztery atutowe (jedną w postaci kierowej przebitki przez W). Wyżej położyć się tej gry nie da – w końcu gracze WE będą musieli bądź to zagrać w trefle, bądź to wyjść pod podwójny renons w któryś z kolorów czerwonych – i umożliwić rozgrywającemu zrobienie impasu treflowego, ale i tak to będzie to – magiczne 200 za położenie popartyjnego kontraktu przeciwników bez jednej z kontrą – klasyczny pocałunek śmierci.

Zdecydowanie najpopularniejszym wpisem w turniejowy protokół tego rozdania będzie jednak rzecz jasna 130 dla WE – za zrealizowanie przez graczy E z nadróbką kontraktu 3♦.

Minimaks teoretyczny: 4♦(E!), 10 lew; 130 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(NS);

♦ – 10 (E!);

♥ – 8 (E!);

♠ – 7 (NS);

BA – 7 (E!).